my dad's killer | ayber

0.1

umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur, satır arası yorum yapıp yıldıza basmayı unutmayın, keyifli okumalar 🌼

babamın evindeki kameralara baktım, gerçekten de evden çıkan bir adam var ve adam akif amcaya çok benziyor. teknolojik ürünlerle ilgilenmeyi çok seven bir arkadaşımdan görüntüyü netleştirmesini istedim ve evet, o kişi akif atakul.

ayrıca yanında sarışın bi kadın da var, o da nebahat abla olmalı. madem babamı gören son kişi onlardı, neden bize bunu söylemediler? ya da neden ambulansı aramak yerine babamı öylece bıraktılar? kafam hala çok karışık, kesin bir durum olmadan kimseyi suçlayamam ama orada olup hiç bir şey yapmamaları... çok saçma.

akif amcanın yanına uğradım şirkete. belki bana yapabileceği mantıklı bir açıklaması vardır.

"akif amca selam, gelebilir miyim?"

"berk? gel tabi oğlum gel otur."

beni görünce kasılmıştı sanki. belki de zaten hiç olmayan babası yeni ölmüş biriyle nasıl konuşacağını bilmediği içindir.

"nasılsın, berkçim? daha iyi misin?"

"iyiyim iyiyim."

"ee, dorukla ilgili bi durum mu var? sen ne arıyosun buralarda?"

"yok doruk değil. ben önemli bir şey sormaya gelmiştim."

"ne gibi?"

bakışlarını kaçırıyodu benden hep. zaten hiç ısınamadığım bi adamdı ama şuan her zamankinden daha soğuk geliyordu. 

"babamın öldüğü gün, öncesinde siz nebahat ablayla onun yanına gitmişsiniz."

pek bir tepki vermemişti, aşırı soğukkanlı biri.

"biz gittiğimizde resul yaşıyodu. her ne olduysa o evde biz gittikten sonra olmuş oğlum. biz de çok üzülüyoruz."

"bize babamla son görüşen kişiler olduğunuzu söyleyebilirdiniz ama değil mi? neden söylemediniz? neden bunu saklamaya çalıştınız?"

"oğlum, bak, biz görüştük ve evden çıktık. sonra da olan olmuş. bunu söylemem hiç bir şey değiştirmeyecekti ki. bu bilgi senin için gereksiz aslanım, sen de artık bu mevzuyu kurcalamayı bırak istersen."

bir şey söylemeden şirketinden çıktım. mevzuyu kurcalamayı bırak demek ha? belli ki babamın ölümünün arkasını araştırmamdan rahatsız. bu adam çok şüpheli. bu aralar onunla ilgili bilgi toplamam gerekebilir. şimdi gidip şu telefonun şarj aletinden bulmaya çalışayım. 

👀

kaan'ın ölümünün üzerine tüm sınıfta iki gündür ağırlık ve ürpertici bir sessizlik hakim. bu kulak parçalayıcı sessizlik uzunca bir süre de devam edecek gibi görünüyor. kaan okula daha yakın zamanda kayıt olmuştu ve birbirimizi tanıdığımız süre zarfı çok kısa da olsa gayet iyi anlaşmıştık. tam da doruk'la aralarını düzelttiler derken... gözümüzün önünde düştüler o yerden ve bu durum beni de çok etkiledi. tüm sınıf mahvoldu zaten ama en çok da süsen... o esnada kaan'la tartıştıkları için kendini suçluyordu muhtemelen. 

koridorda yine ruh gibi dolaşıyordu, seslendim.

"süsi?"

yorgunca baktı bana, gözlerinden iki gündür durmadan ağladığı anlaşılabiliyordu.

"nasılsın?"

"hiç. hiç bi şey hissedemiyorum ki. öylesine bi boşluk var..."

"o gün orada tartışıyo olmanız seni suçlu yapmıyo süsen, lütfen artık bu kadar yıpratma kendini."