Freckles|| hyunlix

"Söz."

Ertesi gün

Hyunjin'den
"Felix hadi çıkalım artık!" Diye bağırdım kapının önünde onu beklerken yaklaşık 20 dakikadır kapının önünde hazırlanmasını bekliyordum. Alışverişe gitmek bu kadar zor olmamalıydı..

"Tamam, geliyorum!" Diye cevap geldi çok geçmeden "Sevgilim, 20 dakikadır geliyorum diyorsun" diye yakındım. Omuzumda hissettiğim el ile sahibine döndüm.
"Geldim işte hadi gidelim."

Gülerek cevap verdiğimde bana katıldı. Arabaya yerleştiğimizde sürücü koltuğuna geçtim. Arabayı çalıştırmadan önce telefonuma uzandım. Telefonumu açmadan gelen ses ile gülümsedim.

"Ciddi ciddi evleneceğiz değil mi?"
Gülümseyerek kafamı Felix'e çevirdim.
Onaylar anlamda kafamı salladım. Kafası karışmış görünüyordu. Hala tam emin değildim isteyip istemeyeceğinden sonunda sormaya karar verdim bu ciddi bir karar olduğundan ikimizinde emin olması gerekiyordu.

"Felix hazır değilsen erteleyebiliriz cid-" sözümü keserek cevap verdi.
"hazırım."
"Sadece ailem.."
Ellerini tutarak güven verici şekilde konuştum.
"Sorun olmayacak sana söz veriyorum."
"Hyunjin bizim evliliğimiz eşcinsel evliliği biliyorsun değil mi?"
"Herkes normal karşılayamayabilir."
Hala tedirgin görünüyordu olması da pek yanlış değildi haklıydı bizim evliliğimiz eşcinsel evliliğiydi bende tedirgindim ama Felix daha endişeli gözüküyordu. Biraz canımı sıkmıştı ama bunu yapmak istiyorsak birbirimize destek olmalıydık.

"Ailene açıklarız beraber."
"Bende yanında olacağım seni yalnız bırakmayacağım beraber söyleyeceğiz."
"Sana uyar mı?"
Tekrardan güven verici şekilde konuşmuştum. Ne kadar endişeli gibi durmasamda endişeliydim Felix'in annesi biraz sıkıntılı bir insandı. Babasını hallederdik ama annesi biraz sıkıntılıydı.

"Hatta bu akşam yemek yesek o zaman konuşuruz hemde"
Felix bir süre düşündü sonra başını olumlu anlamda salladı ve babasını yemek için ikna etti.
"Tamam."
"Hallettim."
"Akşam sekiz gibi gelebilirmişiz."
Kafamı salladıktan sonra yola koyuldum.

Alışveriş biraz fazla geç bitmişti. Felixin çok kararsız olmasından dolayı saat çoktan yedi buçuk olmuştu. Arabaya yerleştiğimizde Felix'in parmaklarıyla oynadığını gördüm. Bunu sadece stres halindeyken yapardı. Ellerini sıkıca tutup kafasını bana çevirdim.
Yüzüne eğilip dudağına öpücük kondurdum.
"Her şey yoluna girecek sevgilim söz veriyorum."
"Girecek değil mi?" Dolu gözleriyle sormaya yeltendi
Dokunsam ağlayacak gibiydi.
"Söz."

Final çok yakın😢