SANA MERHEM

6.BÖLÜM

Çok şükür 6. bölümdeyizzz

İnşallah bölümü beğenirsinizzz

İyi okumalarrr...

***

Müvekkilim gittikten sonra ceketimi çıkarıp kendime ait olan odamda ki askıya astım. Arda bugün duruşması olduğu için erken çıkmış  boşanmak isteyen müvekkiliyle son görüşmeleri tamamlıyordu. Bugün başka bir duruşması ya da işi olmadığı için erken paydos yapıp evine gidecekti. Benim bu gün duruşmam yoktu bu yüzden az da olsa rahattım ama iki hafta sonra beni zorlu bir cinayet vakası bekliyordu. Biraz dosyaları karıştırmam duruşmaya hazırlık yapmam gerekiyordu. Karşımda olacak  Kerem Bey ile üç kez daha karşılaşmıştık ve davanın ikisini ben birini de Kerem Bey kazanmıştı. Davanın ikisini ben kazanınca bu davada onun kazanacağı hakkında bana kısa bir konuşma yapmıştı ama onu kale almadığımın farkında değildi galiba çünkü gözleri büyük bir hırsla bürünmüştü. Ben inşallah bu davada da Allah'ın izni ile alnımın akıyla kazanacağıma inanıyordum. Gözlerimi kazanma umuduyla kapattığımda intihar eden kızın sözleri beynimde yankılandı 'yaklaşma' iki günden beri bu sözlerle hiç uyumamıştım. İki gün önce Arda ile sahilde biraz oturduktan sonra büroya geçmiştik. Akşam olunca da beni evime bırakıp kendi evine gitmesi gerektiğini söyleyip  gitmişti. O gittikten sonra yalnızlığım ile baş başa kalmıştım. Ev üstüme üstüme geliyor ve her gözlerimi kapattığımda kızın sözleri ile yerimden sıçrayıp kalkıyor sonrada daha uyuyamıyordum. Uykusuzluktan gözlerim şişmişti. Günün sonunda evden bir kaç eşyamı alıp Arda'nın evine gidecektim hem belki uyurdum.  Arda'nın yanında kendimi güvende ve  mutlu hissediyorum. Büroda işim bittiğinde laptopumu çantasına  koyup dosyalarımı toparladım ve otoparka ilerledim. Arabama binip evime doğru sürdüm. Kapıyı  açıp eve girdim orta boy bir çanta çıkarıp içine gereken eşyalarımı yerleştirdim. Üzerime elbisemi giydim ve akıdan ceketimi alıp aşağı indim.  Arabamın anahtarını alıp kapıyı açtığımda karşımda intihar eden kızın annesi vardı. "M-merhaba ben şey sizinle konuşmak için gelmiştim. Vaktiniz varsa biraz konuşabilir miyiz?" diye sordu kadın titrek bir sesle "Tabi ki buyurun" dedim zorlukla. Kapıyı kapattım ve oturma odasına geçtik. "Ben Gonca'nın annesiyim" başımı aşağı yukarı sallayarak "biliyorum" dedim. Ağlayarak göz yaşlarının arasından "Gonca i-intihar ederken siz de ordaymışsınız" dediğinde elim ayağım buz gibi olmuştu.  Sadece başımı sallayabildim ardından "onu yani kızımı kurtarmaya çalışmışsınız" artık tutamadığım yaşlar birer birer akmaya başladı. "Kurtaramadınız ama yine de teşekkür ederim denemişsiniz" dediğinde "ş-şey benim gitmem gerek" diyerek adımlarımı kapıya yönelttim kadın da peşimden gelerek "teşekkür ederim kızım" diyerek uzaklaştı. 

Bu bölümde bitti bir günde iki bölüm müq 

Bir daha ki bölüm de görüşmek üzereee :)

Oy ve yorumlarnızı bekliyorummmm.

Herkese iyi gecelerrr...