SANA MERHEM

2.BÖLÜM

 Merhaba canlarımmm

Medya: Zehra Cücük Yine Yangınlar Yine Ben 

İyi okumalarrr...

***

Ambulans sesi ile yerimden kalktım. Peşinden polis arabası da gelmişti. Polisin biri yavaşça bana yaklaştı. "Hanımefendi olayın nasıl olduğu hakkında bir bilginiz var mı?" başımı aşağı yukarı salladım o sırada Arda gelmişti etrafa hem endişe, hem korku, hem de üzüntü içinde baktıktan sonra gözleri gözlerimi buldu. Endişe ile beni süzdükten sonra bana sarıldı hemen kollarımı boynuna doladım. "İyi misin meleğimmm" başımı aşağı yukarı salladım olay hala gözlerimin önünden gitmiyordu. Hiç durmadan akan gözyaşlarıma bakıp elleri ile yüzüme yavaşça dokundu ve baş parmağı ile gözyaşlarımı sildi. Yanımızda duran memur " Hanımefendi ifadeniz için karakola kadar bizimle gelmeniz gerek" dedi "Tamam biz kendi aracımız ile sizi takip etsek olurmu" diye soran Arda ile onun yanına yaklaştım. " Peki binin aracınıza yola çıkalım hemen" araca gitmek için arkamızı döndüğümüzde kızın cansız bedenini ceset torbasına koyuyorlardı. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ama hiçbir işe yaramadı gözlerimden firar eden yaşlara Arda'nın beni kucağına alıp arabaya bindirmesi ile devam ettim. Arabayı çalıştırdıktan sonra bana döndü "Ağlama artık yeter" gözlerimi sildim ve olayı unutmak istedim gözlerimi kapattım. "Ayda, Ayda hadi uyan" gözlerimi açtığımda karakolun önünde olduğumuzu fark ettim. Arabadan inerek korakola giriş yaptık. Beni bir memurun odasına götürdüler ve her şeyi baştan sona anlattım. Odadan çıktığım anda Arda oturduğu koltuktan adeta fırladı. Birlikte karakoldan çıktık ve evimin yoluna doğru sürdü arabayı eve gidene kadar her şeyi ona anlattım. Arabadan inip eve girdik ben duş alıp su içmek için mutfağa indim. O sırada Arda elindeki tepsi ile bana doğru geldi "hadi gel sana çorba yaptım soğumadan iç." "valla sağol da gerçekten hiç iştahım yok" dedim ve bardağa doldurduğum suyu içtim. "İtiraz istemiyorum bu çorba bitecek" dedi ve tepsi ile beraber oturma odasına geçti. Ailemi beş sene önce trafik kazasında kaybetmiştim bu yüzden evde tek yaşıyorum. Ama her zaman Arda yanıma geliyor ve bana tek olduğumu asla hissettirmiyor. Bende bir kase çorba koyup oturma odasına geçtim. "Tamam ben çorbamı içeceğim ama sende içeçeksin" diyerek elimdeki tepsiyi ona uzattım gözlerimin içine bakarak "teşekkürler" dedi. Bende sehpaya bıraktığı tepsimi alarak çorbamı içtim. "Ellerine sağlık" dedim buruk bir gülümseme eşliğinde. "Önemli değil" dedi. Çorbayı içtikten sonra elimde ki tepsiyi alıp kendininkinin yanına bıraktı. Beni kendine çekip sarıldı "uyu hadi bugün çok yoruldun" dedi bende sanki bunu demesini bekliyormuş gibi ona sıkıca sarılıp "iyi ki varsın iyi ki benim arkadaşımsın" dediğim anda kaşlarını çattı ama ben neden kaşlarını çattığını soramayacak kadar yorgundum bu yüzden gözlerim benden bağımsız bir şekilde kapanmıştı. Bir şeyler mırıldanmıştı ama duyamamıştım. İyice kendimden geçtiğimde bedenimin havalandığını hissettim sonra kısa bir süre sonra tahminimce yatağıma bıraktı ve bana sıkı sıkı sarılarak "seni seviyorum" dedi

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakınnn : )

Oy ve yorumlarınızı bekliyorummm...