7.BÖLÜM

10 3 1
                                    


7. Bölümden herkese merhabaaa

Nasılsınız canlarım ben kötüyüm siz inşallah iyisinizdirrr ;(

İyi okumalarrr...

***

Banyoya gidip elimi yüzümü yıkayarak geri içeri geçtim. Kapının yanında duran çantama bakıp yavaş adımlarla oraya doğru ilerledim. Eğilerek çantamı aldıktan sonra evden aynı yavaşlıkla çıktım. Günlerdir sanki boğuluyormuş hissiyle zar zor nefes alıyordum. Arabayı çalıştırıp Arda'nın evine doğru hızla ilerledim. Yarım saatin ardından arabayı durdurup evin önüne park ettim. Kapıyı üç kez çaldıktan sonra beni karşılayan bir adet yeni uyanmış ve şaşkın bir yüz ifadesiyle tatlı tatlı bana bakan Arda oldu. Anladığım kadarıyla uyuyordu ve bende onu uyandırmıştım. İçeri geçmem için kapıyı tam açarak kenara çekildi. İçeri geçip oturdum. Yüzüme sevimi bir ifade kondurup " bu hafta sendeyim" dediğimde güldü ve "ben sana diyorum sen bensiz yapamıyorsun gel beraber yaşayalım diyorum yok" dediği anda "var" dedim boş bir ifadeyle yüzüme baktığında "tamam bundan sonra birlikte kalalım" dedim hızla yanıma gelerek "sen ciddi misin" sorduğu soruya başımı salladım. Aniden değişen yüz ifadesine şaşırarak baktım "ne oldu" dediğimde sanki çok yanlış bir şey demişim gibi bana baktı ve "asıl sana ne oldu neden ağladın" dediğiyle hemen yalana başvurarak "yooo ben ağlamadım ki" dedim göz devirerek yalan söylediğimde istemsizce gözlerimi devirirdim inşallah bu sefer göz devirdiğimi yakalamamıştır diye içimden dua ederken başını iki yana sallayarak "seni küçük yalancı madem beceremiyorsun ne diye yalan söylemeye kalkıyorsun " başımı yana eğerek "uyusak" dedim sorarcasına "tamam ama önce ne olduğunu neden ağladığını anlatacaksın" dedi neden ağladığını derken üstüne basa basa söylemişti. Hemen itiraz nidasıyla "ama yaaa" dediğimde sadece "dökül" demişti. Pes ederek anlatmaya başladım.  "Bugün yanına gelmek için tam evden çıkacakken kapıda ölen kızın yani Goncanın annesini gördüm. Adı Goncaymış" dedim iç çekerek "O kadını uyarmıştım" dedi yumruklarını sıkarak devam etti "seninle konuşmaması gerektiğini söylemiştim" söylediklerini peşine ben devam ettim. "Bana teşekkür etti ama ben bu teşekkürü hak etmiyorum ben onu kurtaramadım" dedim sonlara doğru sesim kısılarak. Duyduğundan emin değildim çünkü  ben bile kendi sesimi zor duymuştum. "Kendini suçlamayı kes" dediğinde söylediklerimi duymuş olduğunu anladım. Ben onu kurtaramamıştım belki biraz daha erken fark etseydim o kız şuan hayatta olacaktı.


Bölümleri kısa yazdığımın farkındayım ama  bir günde en az 2 bölüm atmaya çalışıyorum:)

Bir daha ki bölümde görüşmek üzereee

Oy ve yorumlarınızı bekliyorummm:)

SANA MERHEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin