Karakterin adı Nancy Kelly Granger, Hermione Granger'ın ikiz kardeşi.
Hermione'nin karakterini biraz değiştirdim, biraz fazla gaddar ve popüler birisi, (Hermioen'yi çok severim yanlış anlaşılma olmasın :))
Hermione, Nansy'e fazla baskıcı ve mükemmeliyetçi yaklaşıyordu,
Onlar çoğu zaman zaten anlaşamıyordu ama büyük bir kavga patlak verince hiç konuşmamaya ve birbirlerini tanımıyormuş gibi davranmaya başladılar.
*
"Günaydın bulanık" sadece duymazlıktan geldim başka ne yapabilirdim ki. "Hey sana diyorum" fazla ısrarcıydı. Ama yine de umursamadan yürümeye devam ettim. "Küçük bulanık bizi duymazlıktan geliyor baksana" dedi Draco ve önüme geçerek beni durdurdu.
"Ne istiyorsun Malfoy" sadece sırıttı hiç bir şey söylemedi. Yanından geçmek üzereyken beni durdurdu. "Bir süredir yalnız dolaşıyorsun Granger" dedi beni gözleri ile süzerken. "Ah. şimdi hatırladım unutmuştum o müthiş kavganızı" yapmacık bir şekilde şaşırma numarası yaptı. Sadece yatakhaneme gitmek istiyordum. "Bizimle takılsana bulanık" dedi gülerek. Ben ise yüzümü büzüştürüp Draco'ya baktım. "Hadi ama nazik bir teklif" O anda Draco'nun yandaşlarıda oraya akın etti. "Selam bulanık, yalnız mı kaldın?" dedi Pansy elimdeki kitapları yere atarak. "Ne yapıyorsun?" dedim sertçe, şuan bunlarla uğraşacak enerjim yoktu. "Hermione'nin zavallı ikizi" dedi Zabini iğrenç bir ses ile.
O sırada oradan geçen Altın üçlü bizim olduğumuz tarafa bir göz attı. Harry, yanıma geliyordu ki Hermione onu durdurdu. Hermione ile göz göze geldiğimde hemen gözlerini kaçırdı ve yürümeye devam etti. Harry ve Ron da onu takip etti, koyun sürüsü gibi birisi ne yapıyorsa diğerleri de aynı şeyi yapıyordu. Acınası bir durumdu.
Draco eliyle omzumdan beni ittirdi sinirimi daha fazla tutamıyordum. "HEY" draco abartılı bir ağlama numarası yaptı. "Beni çok korkutuyorsun" daha fazla dayanamayıp, hızla ordan uzaklaştım. "Teklifimi düşün Bulanık"
Nihayet ortak salona girdiğimde koltuğa uzandım ve elime bir kitap aldım. Kitap iyi gidiyordu ama asla odaklanamıyordum. Etrafta konuşulan dedikodularımı duyabiliyordum, tekrar Hermione'ye olan nefretim arttı. Beni bu hale, herkesin nefret edeceği kişiye dönüştüren oydu. Herkes benim hakkımda her türlü kötü şeyi düşünüyordu,
Kardeşinden nefret eden kız,
Hermione'nin utandığı ikizi,
Hermione'nin aptal kardeşi,
Tabi ikizin okulda sevilen biri olunca biraz sana çamur atabiliyordu. Kitaba odaklanmaya çalıştım ama başarılı olamıyordum. Yanıma bir kaç kişi oturdu, şaşırmadan edemedim.
"Nancy şu kavgayı uzatmasanız mı daha fazla?" dedi Ron ciddiyetle. Kitaptan kafamı kaldırdım, "Kavgayı çıkaran ben miyim Ron? O çok sevdiğin arkadaşına söylesene bunları, umurunda değilim onun anlamıyor musunuz? Uğraşmayın daha fazla, onun peşine takılmaya devam edin" dedim ve hızlıca koltuktan kalktım fazla yükseldiğimi biliyordum ama hak ediyorlardı. "Saçmalama tabi ki onunda umurunda" dedi Harry hızlıca. Bir nefes verdim. "O benden nefret ediyor ve siz hala bizi barıştırmaya çalışıyorsunuz"
Gözlerimdeki yaşlar intihar ederken yatakhaneye çıktım. Ne zaman bu kadar fazla duygusal olmaya başlamıştım ki.
