EFLATUN SENİN RENGİN

1.SORULAR

18.05.22

Joel Faviere - If You Knew

Mavi Gri - Altüst Olmuşum

İyi okumalar! 👻

🧷 1. SORULAR  🧷

"Eflatun senin rengin..."

Birçok insan sesinin zihnimde yankılanmasıyla bilincim içine çekildiği karanlıktan sıyrılır gibi oldu. Sanki bu sesler, uyarır gibi bilincimi dürtüyordu.

Derin bir nefes aldım ve iç içe girmiş kirpiklerimi aralamaya çalışmak bile fazlasıyla meşakkatli bir eylemdi. Yattığım yerde taş kesilmiş bedenimi hareket ettiremeyeceğimi anladığımdan en azından gözlerimi aralamak istiyordum. Görmek istiyordum nerede olduğumu.

Zihnimde büyük bir boşluk var gibiydi.

Aşina olmadığım bir kadının sesini duydum. "Uyanıyor." Yanımdaki diğer insanların varlığına dikkatimi verdim. Ve merakla gözlerimi araladım.

Gözlerimin ilk gördüğü şey, beyaz ve basık bir tavandı. Başımın etrafında da hiç görmediğim, hiç tanımadığım yüzler vardı. Hepsine tek tek, üstünkörü baksam da tanıdık kimseyi görememiştim. Bedenimi yavaş yavaş terk eden yorgunluk sayesinde algılarım daha seçici olmuştu.

"Neredeyim ben?" diye sordum fısıltıyı andıran hastalıklı bir sesle.

Hepsi biraz şaşkın göründü ama kemik gözlüklü bir adam bana doğru eğilerek gözlerime kör edici bir ışık tuttuğunda etrafı bir süre bulanık görmeme sebep oldu. "Hastanedesiniz hanımefendi," dedi adam bilgilendirir gibi. "Merdivenlerden düşüp yaralanmışsınız. Nasıl hissediyorsunuz?"

"Kötü," dedim allak bullak bir şekilde. "Başım ağrıyor." Konuşmaya çalışmak çok yorucuydu.

"Normal, merdivenlerden düşüp başınızı çarpmışsınız," dediğinde kaşlarımı çattım. Ne? Neden hatırlamıyordum?

Düşündüm, hatırlamaya çalıştım ama zihnim körelmiş gibiydi, orada arayacak tek bir şey dahi bulamadım. Boşluk. Yalnızca bir boşluk vardı.

Dehşetim bedenime yansımış olacak ki yanımdaki bir kadın elime dokunarak, "Eflatun iyi misin?" diye sordu. Göz göze geldik, sanki birden kadının kim olduğunu öğrendim. Annemdi, üvey annem Maral'dı bu kadın.

"Eflatun mu?" diye sordum yüzüne boş bakışlarla bakarak. "O da kim?" Kadının güzel yüzünde şaşkınlık peyda oldu.

Doktor araya girdi. "Kim olduğunuzu hatırlıyor musunuz?" diye sordu yüzüme dikkatle bakarak. Bende dikkatimi ona verdim ama bu adamı hatırlamıyordum, adı bile aklımda değildi.

"Hayır," dedim afallamış bir şekilde. Ben kimdim? "Hatırlamıyorum." Sesimdeki endişeyi sezdiklerinde beni doğrulduğum yatağa geri yasladılar. "Kimim ben?" diye sordum defalarca.

"Beni hatırlıyor musun?" diye sordu yeşil gözlü kadın. "Adım ne?"

"Evet," dedim. "Hatırlıyorum." Buna hatırlanmak derse. "Maral."

"Doğru," dedi kadın doktora bakarak. "Sorun ne?"

"Bilmiyorum ama birkaç test yapmamız gerekecek sanırım," dedi doktor ilgiyle.

Ben kimdim?

Neden buradaydım?

Bunun gibi birçok soru aklımı çelip duruyordu, zihnimdeki boşluk ise olduğu gibi duruyordu. Yalnızca Üvey annem olduğunu bildiğim kadınla ilgili bazı anıları anımsıyordum.