11.Bölüm

1.8K 152 42
                                    

Bu satırları yazmaya başlarken şunları söylemeliyim ki bu bölümü baştan yazıyorum pazar akşamı saat 10 civarı hikâyenin yeni bölümü yayınlanmış olacaktı  ama günlerce saatlerce yazdığım bütün emeğim bir anda silindi nasıl oldu bilmiyorum ama silindi bölümün silinmesi sorun değil aslında büyük sorun ama benim üzüldüğüm tek şey bütün emeğimin bir anda tam yayınlayacakken silinmesi bölüm resmini bile koymuştum sadece yazım yanlışlarını düzeltiyordum tam yayınlamak için çıktım ve bölüm silindi.

Herneyse ben aynısını tekrar yazdım ama siz okurken iki kere yazdığımı unutmayın ve beğenilerinizi ve yorumlarınızı eksik etmeyin üzüntümü sadece sizin yorum ve beğenileriniz düzeltebilir

...

Eldar...

İlk ve son aşkım olacak kişi.

...

Uçak havalanalı 15 20 dakika olmuştu ve ben daha yeni yeni kendime geliyordum çantandam kağıt peçete çıkartıp gözyaşlarımı sildim saatlerdir durmadan aktıkları için biraz ara verdiler sanırım daha yeni yeni kendime geliyordum kafamı kaldırıp etrafıma baktım yanındaki  iki koltukta boştu uçağa bildiğimde hiç birşeyi gözüm görmediği için bunu farkettem uzun sürdü uçak 2 koridorluydu  uzun menzilli uçuşlar için olanlardandı uçaklara olan ilgim sayesinde baya bilgim vardı bu bilgiler ekonomi sınıfında uçtuğumu değiştiremezdi tabi uçakta olmam yaşadığım olaylarıda değiştirmezdi gözlerimi kapatıp arkama yaslandım Eldar yaşadığımız o güzel günler gözümün önünden geçiyordu birer birer o kokusu nasıl unutabilirim ki gözlerimden yaşlar tekrar akmaya başladı onu hatırlayınca

O kokusu sanki burdaymış gibi kokuyordu kokladıkça dahada yoğun geliyordu daha yoğun bir anda bir ses geldi yanımda oturan kişiden biraz önce tuvalete gitti diye düşünmüştüm yanılmamışım.

"Sanırım sizi ağlatan kişi çok yakışıklı ve müthiş biri"

Bu ses bu koku...

Burada neler oluyor.Yavaşca gözlerimi açıp yanımda oturan insana baktım

Eldar

Elinde bir dergi vardı ve onu okuyordu halisülasyon görme ihtimalini düşünüp gözlerimi kapatıp açtım ve hala orda oturuyordu aramızda boş bir koltuk vardı.Yavaşca bana dönüp baktı ben şaşkınlığı üzerimden atıp

"Senin burda ne işin var" bana bakıp o müthiş gülüşünü yollayıp konuşmaya başladı.

"Canım sıkıldı bi uçağa biniyim dedim bi sakıncasımı var" bir insan nasıl  bu kadar yakışıklı olabilir

"Senin kendi uçağın yok mu git onla uç nereye uçuyosan hem benim yanındaki koltukta ne işin var" 

"Özel uçağımla uçmak istemiyorum değişiklik olsun diye ekonomi sınıfında uçayım dedim gerçekten değişik bi deneyim oluyor ve bu iki koltukta benim şimdi çantanı koltuğundan çek" ne diyordu bu adam böyle hiç birşey yokmuş gibi davranıyordu sabah neler yaşamıştır ve şimdi yaptıkları akıl alır gibi değil.

Sən Mənimsən(Sen Benimsin)TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin