SIRLARA TUTSAK +18

0.1

bölüm şarkısı Özlem Akgüneş-Korkuyorum

Herşeyi unutun medyadaki şarkıyı açın arkanıza yaslanın ve okumaya başlayın

Okumaya saat kaçta başladınız buraya bırakın bakalım

Ben bura ya sizler için yıldız bırakıyorum sizlerde benim için aşağıdaki yıldızı parlatın 🌟

"Bade bana da bir kahve alır mısın? Bir hastayı kontrol etmem gerek hemen gelirim odada buluşuruz"

Nil'in sözlerini kafa sallayarak onayladım,kahve almak için arabama doğru ilerlemeye başladım en yakın Starbucks on kilometre uzaklıkta gitmek de almak da ayrı bir zahmet.

Arabayı boş bir yere park ettim hava fazlasıyla soğumaya başlamıştı bugün yarın kar yağmaya başlardı. Montumun içine ellerimi sokup ilerlemeye başladım. Starbucks'un kapısından içeriye girince sıcaklıkla rahatladım.

"Bana bir.....birde..... ikisi de orta boy olsun lütfen "

"Hanımefendi isminizi ve soyadınızı alabilirmiyim"

"Tabi Bade Nur demirer"

"Kahve hazır olunca çağıracağız"

Kafamı sallayarak "teşekkür ederim" bir yere oturup beklemeye başladım o sırada telefonum çalmaya başladı babam'ın aradığını görünce çocuksu bir sevinçle hemen telefonu açtım.

"Alo Babacım"

"Alo kızım ne yapıyorsun"

"Sence ne yapabilirim baba bugünde nöbete kaldım"

"Bebeğim yorma kendini hem hava çok soğuktur orada üzerini kalın giyin"

"Baba ben çocuk muyum söylemesi kolay yirmi beş yaşındayım hem sen beni boş ver sen ne yapıyorsun"

"Amerika'da ne yapabilirim hayatım,işten eve evden işe her zamanki gibi"

"Bilmez miyim senin işine olan hayranlığını"

"Hem ne zaman beni ziyarete geliyorsun Bebeğim"

"Gelemiyor Baba Annemi biliyorsun hemen alınıp küsüyor,onun yanına gidince'de sen küsüyorsun, o yüzden ben Türkiye'de iyiyim dokunmayın bana"

-Bade Nur demirer

"Neyse Baba kapatıyorum sonra konuşuruz"

"Tamam güzelim sonra seni tekrar ararım"

Babam telefonu kapattıktan sonra hemen kasaya doğru ilerlemeye başladım bugün üzerimde büyük bir yorgunluk vardı,ona rağmen nöbete kaldım,bir miktar para çıkarıp kasaya bıraktım.

"Üstü kalsın"

Kapıdan çıkar çıkmaz temiz havayı içime çektim küçüklüğümden beri denizi temiz havayı sevmişimdir zaten o yüzden Ankara'dan kopup İstanbul'a geldim ben gittikten bir yıl sonra da Annem ve Babam yurtdışına gitmişlerdi özleyecek bir Ailede kalmamıştı ortada.

Arabaya doğru resmen koştum hemen klimayı açıp yola koyuldum bayağı bir geç kalmıştım.

Hastahane'nin önüne arabayı park edip girişe doğru ilerledim karşıma bir adam çıktı.

"Hemşire hanım doğumhane hangi katta biliyormusunuz karımı buraya getirmişler ama bulamadım yardımcı olurmusunuz"

Büyük bir şaşkınlıkla "ikinci kattan dümdüz ilerleyin görürsünüz beyefendi"