SIRLARA TUTSAK +18

0.5

bölüm şarkısı

gelsin hayat bildiği gibi-sezen aksu & ceza

Herşeyi unutun medyadaki şarkıyı açın arkanıza yaslanın ve okumaya başlayın

Okumaya saat kaçta başladınız buraya bırakın bakalım

Ben bura ya sizler için yıldız bırakıyorum sizlerde benim için aşağıdaki yıldızı parlatın 🌟

Pişmanlık hissi nedir biliyormusunuz? Bende sizin gibi biliyorum, sanıyordum bugün bana dönen silahın ucuyla bakıştıgım da anladım keşke dedim hayatımda ilk defa keşke dedim o gün susmasaydım o adamın öldürülmesine susmasaydım,omzumun yanından geçip giden kurşunla bakışmazdım,en fazla ne olur diyerek oraya girmeseydim, buradaki adamlarla tanışmak zorunda kalmazdım üstümde büyük bir pişmanlığın ağırlığı vardı.

Babam'ın sesi halâ geliyordu ama ona Baba bana birşey olmadı diyemiyordum o gün nasıl sustuysam hala susuyordum ben ne zaman konuşmuştum ki,karşımdaki adam elindeki telefonu hırsla yere attı kırdı, sustum "kızı bizim evlerden birine götürün" dedi sustum,koluma girerek beni dışarıya çıkardılar sustum, arabaya bindirdiler sustum, ben konuşmayı unutmuş gibi sustum. Olanları sindirmeye çalıştım olmadı susmaya devam ettim iki yanımda iki adamla suçlu gibi tutuldum yine sustum,araba durdu içinden beni indirdiler karşımda büyük villay'la bakışırken bile sustum, konuşmamı bağırmamı beklediler aralarında bu kız dilsiz mi bile dediler ,hayır diyemedim sadece sustum kolumdan tutarak evin kapısını açtılar içine bir çuvalı fırlatır gibi fırlattılar ben yine de sustum, sesimi çıkaramadım.

Babam'ın onları tanıması o adamın Babam'a söyledikleri ,Babam'ın ben yapmadım bile dememesi beni uçuruma sürüklüyordu yerde tek başıma oturuyordum garipsediğim bir şey değildi eskiden Annem ve Babam her zaman kavga ederlerdi ayrıydılar ama benim yüzümden aynı ortamda bulunurlardı bununda sonu kavga ile biterdi her kavga ettiklerinde yere oturur sadece onları dinlerdim en sonunda Babam kapıyı çarparak gider Annem'de kendi odasına kapanır sabaha kadar ağlardı ben kavgadan sonra Annem'in ağlayan sesini dinlerdim, ne yanına gider teselli verirdim, ne de kendim ağlardım sadece susardım bana göre susmak bana yakışırdı ,susmak beni korurdu, susmak bana sahip çıkardı.

Gözümden düşen bir damla yaşa sahip çıkamadım benim yüzüm den olmuştu, sabırsızlığım yüzünden Babam'ı bu işe ben bulaştırmıştım kendini ölü göstermesinin belki bir sebebi vardı o sebepsiz bir işe bulaşmazdı ellerimi hırsla saçlarıma geçirdim sinirimi saçlarımdan almak ister gibi çektim, hıçkırıklarım boş odada yankılandı yelkovan akrebi kovaladı, ben saatlerce ağladım ,en sonunda göz yaşlarım akmaktan bıktı, gözlerim yoruldu, ellerim açıdı, saçlarım tükendi ,kafamı geriye atarak düşünmeye başladım. Babam'ı bir şekilde bu olaydan kurtarmam gerekiyordu hızla ayağa kalktım "ona ulaşmam gerek" yaşadığımı asla türkiyeye gelmemesini benim başımın çaresine bakıcağımı söylemem gerekiyordu bu işe onu ben soktum, benim çıkarmam en doğrusuydu.

İletişim kurmam için bir telefona ihtiyacım vardı ama nereden bulacaktım evin içinde gözlerimi gezdirdim büyük bir salon vardı sadece koltuklardan olşan, biraz daha ilerledim küçük bir mutfak karşıladı beni, onun yanında banyodan başka birşey yoktu belki bulurum umuduyla mutfağa girdim dolapları tek tek karıştırdım içleri boştu bir tane tabak bile yoktu evin içi buz gibi olmaya başlamıştı montuma sarıldım yukarı kata çıkan merdivenden hızlı adımlarla ilerledim ya kaçmanın bir yolunu ya da iletişim kurmam gereken bir telefon bulmam gerekiyordu üst kat dört odadan oluşuyordu en baştan sonuna kadar girip girip çıktım ama mağlesef dört yatak odası her odada banyo dan başka birşey yoktu balkonlar geleceğimi biliyorlar gibi kilitlenmişti.