SIRLARA TUTSAK +18

0.3

Bölüm şarkısı [ sezen aksu-sen ciddisin ]

Hayat bu,bir bakarsın her şey bir anda son bulur. Hayat bu son dediğin an her şey yeniden can bulur -Şemsi Tebrizi

Herşeyi unutun medyadaki şarkıyı açın arkanıza yaslanın ve okumaya başlayın

Okumaya saat kaçta başladınız buraya bırakın bakalım

Ben bura ya sizler için yıldız bırakıyorum sizlerde benim için aşağıdaki yıldızı parlatın 🌟

Bedenim de büyük bir yorgunluk vardı, gözlerimin üzerinde sanki taş vardı, kaldıramıyordum bedenimi zorlukla kaldırdım gözlerimi açtığım da odamda olmayı beklerken karşımda boş dört duvarla karşılaştım.Allahım olanlar rüya değilmiydi şimdi

Hemen hızla ayağıma baktım ayağım beyaz bir bandaj ile sarılmıştı "kimse yok mu yardım edin" sesim dört duvara çarpıp bana tekrar geliyordu etrafımda hiç bir şey yoktu sadece bir koltuk o kadar çıkış kapısını gözlerim aradı "yardım edin kimse yok mu" ne kadar bağırırsam bağırayım hiç bir yerden ses gelmiyordu zorda olsa ayağa kalktım kalkmamın etkisiyle başım dönmeye başladı muhtemelen narkozun etkisi hala sürüyordu.

Etrafıma baktığım da köşedeki siyah demir kapıyı farkettim sol ayağıma basmadan yürümeye çalıştım kapının önüne geldiğimde kapıyı ittim çektim ama bir faydası olmadı ne bekliyorduysam açılmasını mı bir kulpu bile yoktu neresinde açacaksam. Sesimi duyurmam gerekiyordu son çare kapıyı yumruklamaya başladım "sesimi duyan yok mu bu aptal yerde"

sinirle sağ ayağımı kapıya ardı ardına vurdum "açın kapıyı" kahretsin nasıl bir belaya bulaşmıştım böyle,artık ayaklarımın üzerinde durmakta zorlanıyordum yapacak bir şeyim yoktu etrafta pencere bile yoktu depo gibi bir yerdi yani "BENİ DEPOYA MI GETİRDİNiZ KESİN ÖLDÜRECEKLER BENİ İMDAT" sesimi duyarlar umuduyla bağırmaya başladım ama ne çare çıt sesi bile yoktu koltuk temiz mi kirli mi bilmediğim için kendimi bir köşeye attım daha fazla ayakta kalırsam zaten düşücektim. Derin derin nefes almaya çalıştım böyle olmaması gerekiyordu Nil bana sana bir şey yapmazlar demişti hani yapmayacaklardı gözümden akan bir damla yaşa engel olamadan akmaya başladı "NASIL BİR BELAYA BULAŞTIM BEN" kafamı ellerimin içine alarak ağlamaya başlamıştım ki kapı gürültülü bir şekilde açıldı gözlerimi hemen kapıdan gelen kişiye çevirdim.

"Oo bizim Hemşire hanım uyanmış uyanmazsınız diye düşünmüştüm ama ben" ayağa kalkmaya çalıştım ama üzerimdeki ağır yorgunluk buna izin vermedi "dur dur kalkma ayağın daha iyileşmeden kalmana gerek yok sana bir şey yapmayacağız " gerçek mi söylüyor diye yüzüne bakmaya başladım "şaka yapmıyorum ne bu korku" hızla gözlerimi sildim "ne işim var o zaman benim burada" yanıma kadar geldi ve diz çoktü "Bade Nur Demirer bir sene önce hastanemizde işe başladı daha bir senesi olmasına rağmen öğrenmemesi gereken bir şeyi gördü" tekrar ayağa kalktı "geldiğini beni o duvarda izlediğini görmediğimi zannediyorsan o zaman yanılıyorsun Hemşire hanım" bütün gücümü kullanarak ayağa kalktım "bağızı şeyleri tekrarlamaktan yoruldum ama herkese benimle tanışmak kısmet olmaz Fatih Akdemir kötü bir anıma denk geldin ama özünde iyi insanım felan filan " otuz iki diş bana sırıtarak bakıyordu Akdemir mi dedi bu soyadın'dan gerçekten artık nefret ediyordum kendini zorlayarak ayağa kalktım kalktığımı görünce 

gülüyor derken bir anda ciddileşti "şakalardan yalanlardan hiç hoşlanmam " kapıya doğru ilerledi "Ömer dosyayı getir" ona göre kısa hafif kilolu olan bir çocuk içeri girdi ona bir dosya verdi "bakalım kimmiş bu Bade hanım" yanıma geldi karşımdaki koltuğa oturdu "sen de ayakta bekleme daha konuşacaklarımız var otur " tavırlarını şaşkınlıkla izliyordum "yaptığın adam kaçırmak yasal bir iş yapıyorsun farkında mısın bilmem ama " gülerek bana baktı