Derin bir nefes aldı küçük kız aynadaki yansımasına gülümsüyordu. Üzerindeki pudra pembe prenses elbisesine hayranlıkla bakıyordu...
"Annem benimle gurur duyacak."
Aklından geçenlere gülümsedi küçük kız annesinin ondan utanan bakışlarından kurtulmak istercesine , kız kardeşi gibi ona da gurur duyuyormuşçasına bakmasını istiyordu...
-L'enfer!!
İsminin bağırılmasıyla yerinde sıçradı küçük kız, hızlıca kendine çeki düzen verdikten sonra isminin bağırıldığı yere doğru gitti.
-Güzel kızım harika olmuşsun!
Madame Beaufort küçük kızın başını okşamıştı. Tamda onun istediği gibi giyinen küçük kızı heyecan kaplamıştı curtsy yaparak annesine seslendi.
-Demek geldin. Yaklaş neden uzak duruyorsun?
Bunları söylerken eliyle gel işareti yapıyordu Madame. Küçük kız heyecanla annesinin yanına yaklaştı ve gülümsedi, kız kardeşi gibi onunda başının okşanacağına emindi neredeyse. Odada yankılanan sesle küçük kızın yüzünün sola doğru düşmesi bir olmuştu...
Ne yapmış olabilirdi ki bu kadar yanlış?
-Bu halin ne şimdide Ange' u mı taklit ediyorsun?!
Küçük kız yumruğunu sıkıyordu duygularını bastırmak için yüzünü hala çevirmemişti annesine karşı...
-Cevap ver bana!
Madame Beaufort bu sözüyle küçük kızı omuzlarından tutup yere çarpmaya hazırdı. Araya giren bir başka küçük beden olmasaydı yapmıştı da. Yerde yatan bedene şaşkınlıkla bakıyordu Madame...
-Neler oluyor burada!
Odada yankılanan sese döndü herkes bir kişi hariç o kendisi için kendini feda eden yerdeki minik bedene bakıyordu...
-Cheval...
Bir fısıltıydı küçük kızın dudaklarından dökülen. Diğer taraftan sesin sahibi onlara yaklaşmıştı bile.
-Sen ne yaptığını sanıyorsun Chloé!?
Monsieur Beaufort burnundan soluyarak eşine hesap soruyordu. Küçük kız kimseyi umursamadan tek dostunun yanına çöktü o kadar sert çarpmıştı ki yere küçük bir çocuğun bedeni o baskıyı kaldıramazdı, küçük kızın gözünden yaşlar süzülmeye başladı o uyanmalıydı...
-Baba...Cheval!
Diyebilmişti sadece. Monsieur Beaufort telaşla onlara döndü hızla Cheval 'i kucağına alıp onu revire yetiştirdi.
Günler Sonra
Cheval iyiydi ama küçük kız değildi. Dostuyla bahçede sohbet ediyorlardı.
-Özür dilerim Cheval...
-Ne için özür diliyorsun Mon paradis'?
-Zarar görmesi gereken kişi bendim sen değil, benim yüzümden...
Küçük oğlan gülümsedi ve küçük kızın başını okşadı. Bu harekete karşılık yutkundu küçük kız gözleri dolmuştu...
-Seni koruyamazsam , ben nasıl bir şövalye olurum Mon paradis' ?
Onların konuşmalarını uzaktan duyan ve gülümseyen kişiden habersizce sohbetlerine devam ediyordu iki küçük arkadaş .
7 yıl sonra
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Le Diable Peut Pleurer
Teen Fiction°Yeni bir kurguya başlıyorum bakalım bu kurgu bizi nereye götürecek umarım beğenirsiniz. >Kusurlarımı mazur görürsünüz umarım. ~Keyifli okumalar.
