İşaretliler Akademisi

Kurtarma Timi

İşte bu yeni bölüm! Sınav haftası ve hastalığım nedeniyle biraz geç geldi, Cuma demiştim ama Cumartesi, Oldu.

 Olsun. Umarım beğenirsiniz.Bu arada kapağımızı tasarlayan arkadaşım sweetheartmy  'a yani Nehir'e çok teşekkür ediyorum. Bu bölüm ona gelsin. Ayrıca çok geçmiş olsun diyorum.

Bu ay tüm mesajları cevaplamaya çalıştım umarım yetişebilmişimdir. Çok fazla mesaj geliyor ve hepsini okuyup cevaplamak zor ama yinede çok mutlu oluyorum  okudukça. Hepinize çok teşekkür ederim yb yi sabırla beklediniz. BU BÖLÜM BİRDE TEOG'ÇULARA GELSİN, ONLARIDA UNUTMAYALIM...

Keyifli okumalar.

Denvilles.

——

 

Nick'den...

Yaklaşık bir saattir yoldaydık. Telefonların çekmediği lanet, çekilmez bir yol.

Nerede olduğumuzu bilmiyordum. Hangi ülke ya da hangi şehirde olduğumuza dair hiçbir fikrim yoktu ve bu canımı sıkıyordu.

Gerçek dünyaya ilk kez gelişimdi ve ölümden dönmüştüm. Zoe olsa ilk sefer için çokta kötü bir deneyim olmadığını söyler o ufaklık, kocaman gülümser , iyi tarafından bakmaya çalışır ve benimle dalga geçmek için uğraşır,  ya daha çok canımı sıkar ya da moralimi düzeltirdi.

Zoe.

O takım elbiseli adamların ondan ve Zack'den ne istediğini bilmiyordum. Neden bir çatışmanın ortasında kaldığımızı açıklayamıyordum. Bizi kimlerin neden kurtardığını bilmiyordum.

Dahası şu anda arabasında olduğumuz bu kızıl saçlı kadın kimdi bunu dahi bilmiyordum. Sorduğum sorulara kaçamak cevaplar veriyor ya da sessiz kalıp duymazlıktan geliyordu. Verdiği cevaplardan bir şey anlamıyordum. Zaten yüzünden de ne düşündüğü anlaşılmıyordu.

Hiçbir şey açıklamadan bu arabaya bindirilmiştik, dahası akademiye bile gitmediğimizi anlamak zor değildi. Bu gizli ev saçmalığı neydi bilmiyorum ama en azından biri bir şeyler söyleyebilir ya da olayları açıklayabilirdi.

Ama kimse bir şey söylemiyordu.

Liam Amy'e onu sevdiğini söylediğinden beri pek konuşmamışlardı. İgor denilen adam beni geri getirdikten sonra kısa süre sanki her şey normalmiş gibi o küçük odada bir konuşma yapmıştık.

Sonrası ise gerginlik doluydu. Hepimiz gergindik ve konuşmuyorduk.

En çokta ben. Kızgındım, Liam ve Amelia'nın benim bildiğimden fazlasını bildiğini sanmıyordum, Zack zaten neler olduğunu bana söylemeye tenezzül etmezdi, ama Zoe ölümden döndükten sonra en azından bir açıklama yapabilirdi. Onu üzdüğümü biliyordum, ama buna rağmen küçük bir açıklama yapabilirdi bu yüzden ona öfkelenmeden duramıyordum.

Sessizliği bozan Amelia oldu. "Daha ne kadar kaldı Silvia?"

Demek kadının adı Silvia'ydı.

"Birkaç saatlik yol." Diye yanıtladı.

Gittiğimiz yol oldukça ıssızdı. Yolun iki tarafı ağaçlarla kaplıydı ve sokak lambalarından başka yolun iki tarafındaki ormandan ara sıra gördüğüm ya da gördüğümü sandığım şeylerden başka görünürde hiçbir şey yoktu.

 Buradan nereye gideceğimizi bilmiyordum. Akademiye, Büyülü Boyuta ne zaman dönecektik? Birileri yokluğumuzu fark etmeden dönmemiz imkânsızdı.

Dahası döndüğümüzde endişelenecek çok şey vardı.Klughman aptal cezalarından verecek, vermeden önce sorguya çekecekti.Muhtemelen babam arayıp Liam'la nasıl böyle bir şeye cesaret edebildiğimizi söyleyip kafa şişirecekti.