DENEY: YAZ (TAMAMLANDI)

2.Bölüm: Bahar

Bahar.

Yedinci sınıfta tanıştığım lisede güzel sanatlara geçmiş iletişimi koparmadığım yakın, hayır, en yakın arkadaşımdı.

Hayalleri ve istekleri güzel sanatlardan geçtiğinden orayı seçmişti. Benim gibi veya Alaz gibi bir Anadolu lisesi ya da Kayra gibi fen lisesi değil.

Bahar gittiği okulda yeni arkadaşlar edinmişti. Değişmişti. Farklılaşmış.

Onun ortaokuldaki gibi kalmasını beklemem ütopikti.

Yeni arkadaşları benim yapmaya cesaret edemeyeceğim şeyleri yapan çılgın insanlardı. Okulu asar, derslere girmez, on beş yaşında sahte kimlikle bir bara giderlerdi beraber.

Bir gün beni arayıp 'dövme yaptıralım' demişti. 'Bahar,' demiştim, 'bu çok büyük bir karar ve bunu istemiyorum sen de iyi düşünmelisin bence' demiştim. 'Ruhsuz bir kaltak gibi davranmayı bırakıp ne zaman düzgün davranacaksın?' demişti

İlk kırık o andı.

Sonra aramış evime gelmiş özür dilemişti elbette barışmıştık.

Sonra onun bir erkek arkadaşı olmuştu. Lise ikideydik ve çocukla bir gece yatmışlardı.

Kimseyi yargılamak haddime kesinlikle değildi. Ama o benim yakın arkadaşımdı ve sonuçta henüz on altı yaşına girmemişti bile o çocukla yattıklarında. 'Korundunuz mu?' demiştim, 'hayır' demişti. 'Ertesi gün hapı alalım' demiştim, 'Üstünden bir hafta geçti' demişti. 'Bahar derdin ne?' demiştim. Sonuçta henüz on altı yaşına girmemiştik. Neyine güveniyordu? Ailesi onu mahvederdi o insanları tanıyordum. Ne bu rahatlıktı? En yakın arkadaşıydım ve elbette uyaracaktım bu gibi durumlarda. Ve Bahar tüm bu endişemin sebebi onun iyiliğin düşünmem bile olsa 'Sen ahlak sembolüsün diye ben de öyle olmak zorunda mıyım?' demişti.

Ben ahlak sembolü müydüm bilmiyordum ama ahlak sembolü olmamakla gurur duyacak aptal bir kız asla değildim. Ve onun canı ahlak sembolü olmamak istiyorsa, bu da on altı yaşında hamile kalmakla sonuçlanıyorsa ben ne yapabilirdim ki?

İkinci kırık buydu.

En azından hamile kalmamıştı. Ve biz yine barışmıştık

Sonra benim erkek arkadaşım olmuştu. Utkan.

Lise üçteydim. Utkan çok yakışıklıydı. Benimle flörtleşiyordu. Ve yani güzel hislerdi.

Utkan'la üç ay çıkmıştık. Ayrılmamızda asla suçu yoktu. Benim de suçum yoktu. Anlaşamamıştık ve birbirimiz kötü hatırlamak istememiştik. Çok medeni bir ayrılıktı.

Sonra Utkan ve Bahar sevgili olmuştu. Yetmemiş, Bahar ve Utkan yatmıştı.

Bahar bana 'Çomar iğrenç biri gibi erkek arkadaşımla yaptıklarımdan rahatsız olacak biri misin yoksa ilgin mi var?' demişti.

Çok saçmaydı ama yaşarken düşünemiyordunuz. Kendimi kötü hissetmiştim. 'Hayır,' demiştim. 'Utkan iyi biri. Senin adına mutluyum. Umarım asla ayrılmazsınız.' demiştim. Üçüncü kırık bu şekilde yamalanmıştı

Ve Bahar bana benim tüm iyi niyetime rağmen 'Senin aksine istediğini verdiğim için benden ayrılamaz ama ben onu bırakırım.' demişti.

Güzel bir kırıktı. Üç kırığa eş yeni bir dördüncü kırık.

Kendimi bok gibi hissetmiştim.

Utkan benden benim yüzümden ayrılmıştı diye üzülmüştüm biraz. Kimseyle konuşamamıştım. Ayrılmak ikimizin kararı iken Bahar'ın dediklerinden midir nedir terk edilmiş psikolojisine girmiştim.