This is War (War Series #3)

Chapter 32

#war3wp

Chapter 32

Deserve

"There," I say as I point at a nail salon.

Tiningnan naman ni Allon ang pink na pink na salon na puno rin ng mga babae at bading na customer at staff. He nods and walks with me towards the salon. Tiningnan ko siya, nagtataka.

"You'll wait inside?" I ask.

Napatingin sa 'kin si Allon, nagtataka rin sa tanong ko.

"Can't I do that?"

Tumikhim ako. Matagal siyang maghihintay kung gano'n!

"Sigurado ka ba? It will take a long time."

"I know." He gives me a small smile.

"Why? You've been here with your ex-girlfriends before?" I ask.

Tiningnan na naman ako ni Allon na para bang alam niya kung ano ang sinusubukan kong gawin. I'm not even trying to do anything! Nagtataka lang ako kung bakit alam niya. Siguro, may nasamahan na rin siyang babae sa salon noon!

"No."

"No? You don't go with them?"

"I didn't go with anyone because I never had one," aniya at namilog ang mga mata ko sa gulat.

Huminto ako sa paglalakad at gano'n din siya. Allon pockets one of his hands and faces me.

"You didn't?" I ask.

Imposible!

"No."

"Why?" mabilis na tanong ko ulit.

"Because I don't want to," aniya.

I don't get it! Sa mga mata niyang 'yan na kulang na lang ay mabasa pati ang isipan ko sa lalim kung tumingin? With his thick eyebrows, narrow nose, and his soft lips? Sa ganda ng hubog ng panga at mga balikat? Sa tangkad niyang 'yan?

He can have any girl he wants. Kahit na sino! His good physique and good record will make any girl chase after him. I know it! Kasi kahit akong nag-iisip na na hindi na magkaka-interes pa sa kahit na sino, narito, kumakabog ang dibdib para sa kaniya.

"Why?" I ask.

"Because I don't want to," ulit niya at tinitigan ako na para bang sapat na ang sagot na 'yon.

Bakit ngayon, gusto na niya? Bakit sa 'kin?

"Madaling pumili ng kahit na sino," aniya nang hindi ako nakasagot. "Maraming tao sa mundo. You can go after anyone. You can love anyone you want to love. You can give anyone your everything. But I don't want it to be just anyone."

Bahagya kong kinagat ang labi ko at iniwas ko ang tingin.

Siguro, ro'n ako nagkamali. Siguro, no'ng panahong nakilala ko si Ise, masiyado akong nasilaw ng lahat ng mga pangarap kong magmahal at mahalin din. Na dahil tumibok ang puso ko para kay Ise, inisip ko na siya na ang para sa 'kin. Nang maging kami, inisip ko na siya na hanggang sa huli.

I was wrong to believe that.

Akala ko, dahil no'ng simula ay tinrato ako ni Ise nang tama, senyales na 'yon na siya nga ang para sa 'kin. Kasi naging mabuti siya sa 'kin. Kasi pakiramdam ko, minahal niya ako. Dahil puro magaganda ang nakita ko, hindi ko na napansin ang ibang mga bagay na dapat kong kinonsidera.

Masiyado akong nagpabulag sa nararamdaman ko na naniwala ako kaagad sa lahat at pinanampalatayanan ko kaagad ang lahat ng mga pangako niya sa 'kin.

I shouldn't have rushed. Dapat, naghintay pa ako. Parang mangmang kong ibinigay ang lahat kay Ise, umaasa na tutuparin niya ang lahat ng mga pangako niya at maabot namin ang mga pangarap ko para sa aming dalawa kahit na wala naman akong konkretong pinanghahawakan. Kaya saan ako pinulot sa huli? Rito. Durog at nasasaktan.