(Şiddet, korku, ve rahatsız edici unsurlar bulunmaktadır.)
"İkimizden birinin ölmesi şart ise, izin ver ben öleyim Kutay." her harfimin titrediği kelimelerime gözlerinin siyahlığı dalgalandı, kaşları çok hafiften çatıldı ve beklemediğim bir an da d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Perde-4 Kahin'in Kızı
🍷
.
Kaç saat olmuştu?
Çenemi dizlerime yaslayıp duvarda büzülmüş bir şekilde boş boş duvara bakalı...
Ben artık insan değilim. Kulağa komik geliyor değil mi?
Ben artık insan değilim...
Hırpalanmış vücudumu buz gibi soğuk odada öylece bırakıp giden Kutay'dan sonra tek yaptığım buydu.
Babamın, kardeşimin ifadesiz gözleriyle bakışıp kurduğum bütün hayallerin başıma yıkılışını tekrar tekrar aklımdan geçirmek...
Sonraysa ilk ve tek aşkımın beni ne hale getirdiğini kabullenmek.
Kabullenmek hiç bu kadar zor gelmemişti, örneğin annemin ölümünü sınav zamanıma denk geldiği için odakuanacak başka bir şey bulabilmiştim.
Ancak şimdi... Hiç kimsem kalmamıştı.
"Hey! Riede Tam bir piç, burası gerçekten berbat kokuyor."
Başımı kaldırıp baktığımda sarı saçlı, kızıl gözlü, beyaz tenli bir vampirle göz göze geldim. Odanın kapısını açtığı için uzun zamandır karanlıkta olan gözlerime loş bir ışık vurmuştu.
Gözlerimi kaçırdım.
"Bu muymuş Riede'ın exi?"
Riede'ın exi...
Riede kimdi?
Tekrar başımı kaldırıp baktığımda bu sefer mor saçlı, gri gözlü, sivri kulaklı uzun bir kızla karşılaştım. Vampirle yaklaşık aynı boydaydı ve haddinden fazla güzeldi.
Olayların anlamsızlığı karşısında onlara boş boş bakarken kız son derece küçümseyici bir şekilde süzüyordu beni. O kadar mı berbat durumdaydım?
Ah sorması hata! Bok gibi olmalıydım.
"Niye bilmiyorum ama kanı çok güzel kokuyor, Riede kullanır kullanmaz hemen almak gerek."
Canım acıdı...
Galiba beni akşam yemeği niyetine emmeyi düşünüyorlardı. Dudaklarımı dizlerime yaslayıp baktım gözlerine.
"Bence bu kız normal değil, vampirler arasında olduğunu bildiği halde şu haline bak. Çok tepkisiz."
Gözlerimi kaçırdım. Tek kelime konuşacak halim yoktu, bedenim hâla acının etkisinde sızlıyordu ancak o kadar çok bu şekilde oturmuştum ki artık alışmıştım.
