Evettt canlarim özlediniz mi beni?
Bu arada aotun finali 2023 te gelicekmis kafami si-
4s en cok zirlatan sezon oldu tşk isayama.
Porco askim..Bu yıl ölmemek cok zordu.
Neyse hadi hemen bölüme geçelim asklar.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ＼(^o^)／
İyi okumalar...
Tanıdık bir koku...sanki beni kucaklayıp çocukluğuma götüren bir araç....serin rüzgar yüzüme çarparken saçlarımı geriye doğru savuruyordu...
Gözlerimi hızlıca açtım. Bakışlarımı etrafta gezdirdim, hafif karanlık bir ormanda ayakta duruyordum. Endişe içimde bir şeyleri harekete geçirirken buraya nasıl geldiğimi düşünüyordum. Aynı anda yavaş yavaş tedbirli bir şekilde adım atıyordum.
Uzun uzun ağaçlar yollarımı kaplarken duyabildiğim tek ses cırcır böceklerinin sesleriydi. Arada esen rüzgar dalları hareket ettirirken ortaya müthiş huzurlu bir ortam sunuyordu.
Karanlık ve sisli ormanda tek başıma yürüyordum. TEK BAŞIMA?!?
"HEY! KİMSE VAR MI?! MERHABA!"
Sadece ben ve yankılanan sesim...ağaçlar sanki eğilmiş, bükülmüş bir tünel gibi bana yolu gösteriyorlardı. Yada ben kafayı sıyırıyordum. Cidden...tanrım..buraya nerden gelmiş olabilirim?
Ağaçlar sıklaşıp iyice kısalmışlardı ve boyuma ulaşmışlardı. Hatta aralarından geçmek için boynumu bükmeye başlamıştım.
Ellerimle dalları birbirinden ayırıp aralarından geçerken sanırım yolun sonuna gelmiştim.
Çünkü tam karşımda, büyük bir ayna yolun sonunu kapatmış ve geçmemi engellemişti.
Karşımda kenarları elle yapılmış, her detayı mükemmel, fazla üzerinde uğraşılmış bir ayna duruyordu. Altın renkli işlemeler kıymetli olduğunun başka bir göstergesiydi.
Bakışlarım aynadan kendi yansımama kayınca ufak çaplı bir şok geçirdim. Ellerimi üzerimde ki beyaz elbisenin eteklerine sürmeye başladım.
Bu ben değildim. Bildiğin bu başka birinin bedeniydi. Üzerimde ki elbise başka biri gibi görünen bedenimde öyle zarif ve asil duruyordu ki....güzelliği karşısında afallamıştım.
Kendimi aynada biraz daha incelerken aynada ki görüntü yavaş yavaş bulanıklaşmış ve kendi bedenim görünmüştü...
Yine o kadının giydiği elbiseyi giyiyordum. Yine kahverengi saçlarım onun gibi salık sırtımdan süzülüyordu. Ama onun kadar bana yakışmamıştı. Üzerimde onun ki gibi zarif durmuyordu.
Arkamdan esen sıcak rüzgar eşliğinde ismim kısık ve huzur veren bi sesle yankılanmıştı.
Hızla arkamı dönmüş ve savunma pozisyonuna geçmiştim. Etrafta seri bir şekilde gözlerimi gezdirirken acaba beynim bana oyun oynuyor olabilir mi diye düşünmemiş değilim.
Yine aynı ses tekrar arkamdan gelince aynanın olduğu tarafa döndüm. Aynadan yansımamla göz göze gelmiştim. Ama bu sefer görüntüde bir farklılık vardı.
Yânımda, âz önce kendi bedenim olarak gördüğüm kadın bir elini omzuma koymuş aynadan bize bakıyordu.
İrkilip iki adım geriledim. Az önce durduğumuz yerde hiçbir şey yoktu. Kimsecikler yoktu..
Aynaya tekrar baktığımda kadın yine aynı yerde hafif tebessümle bana bakıyordu. Sanırım cidden kafayı yiyorum.
Kafamı çevirerek bir aynaya birde yansımanın olduğu yere sürekli bakıyordum. Aynada ki kadın hala bâna tebessüm ediyordu.
