ʙᴛs ᴛᴇᴘᴋɪ ♡

✨22✨

Ben geldim, ve yeni bir istek tepki ile :

ꕥBüyük bir tartışma yaşarsınız, sana çok kötü şeyler söyler, hatta bir ara sinirlenip seni omuzlarından öyle sert iter ki yere düşersin. Bunun üzerine anında evi terk edersin. 2/3 ay sonra o artık yokluğuna dayanamaz, ve kapına gelip büyük bir pişmanlıkla senden af dileyip eve dönmeni ister. Sen soğuk bir şekilde tamam diyip onu eve gönderirsin ve ondan sonra geleceğini söylersin, o buna çok sevinir ve sürpriz yapmak için evi romantik bir şekilde süsler. Aradan saatler geçer ama gelmezsin, telefonuna cevap da vermezsin... Tepkisi ne peki?

Bu isteği isteyen okuyucum tepkinin duygusal, romantik olmasını istedi.
Sorun şu ki : Benim uzmanlık alanım komedi, ve hiç ciddi olamıyorum yani duygusallık ve ben..??

Anlayacağınız benim yazdığım herşeye bir komiklik kaçıyor, yani bu bölümü yazmakta biraz zorlandım açıkçası, umarım beğenirsiniz!! (ve umarım hiçbir tepkide komiklik bulmazsınız jsjshsjsj)

Keyifli okumalar 💜

Seokjin

Kapıya vuruyordu biri ve aynı anda da seni çağırıyordu, sesinden Seokjin olduğunu anlamıştın. Biraz endişeli gibi çıkıyordu sesi. Daha fazla bekletmeden kapıyı açmıştın, yüzünde aynı soğuk ifadeyi taşıyordun. Seokjin seni görünce şaşırmıştı, ama aynı anda da rahatlamış gibi duruyordu.

Y/N: Ne istiyorsun Seokjin? Beni bu sabah eve çağırdın ve ben gelmeyeceğim dedim, yani beni rahat bırak lütfen.

Seokjin: Aslında evet dedin...

Y/N: Evet, evet dedim. Ama fikrimi değiştirdim ve gelmemeye karar verdim, bunda anlamayacak ne var??

Seokjin: Ben.... başına kötü birşey geldi sandım. Yani geleceğim diyip gelmeyip, üstüne telefonu da açmayınca... Ama iyi olmana sevindim.

Birkaç dakika yüzüne bakarsın. Gerçekten endişeli görünüyordu ve kendini biraz kötü hissetmiştin, aslında bayağı özür dilemiş ve birçok şey yapmıştı, ama affetmen mi etmemen mi gerek bilmiyordun.

Seokjin: Ben bunu birçok kez söyledim ama... tekrar söylüyorum, davranışımdan ötürü özür dilerim. Lütfen artık uzatma.

Y/N: Biraz düşünmem lazım Seokjin, lütfen beni yalnız bırak.

Seokjin birkaç saniye bekleyip başını aşağı yukarı sallayıp gitmişti. Yalnız kalmıştın, ve yalnız kaldığın an onun yokluğunu hissetmiştin, ve bu hoşuna gitmiyordu.

Y/N: Sanırım onu artık affetmeliyim... geri mi çağırsam?

Kapının önünde birkaç dakika beklemiştin, o kısa sürenin ardından kapı çalmıştı. Merakla kapıyı açtığında kocaman bir gül buketi karşında dikiliyordu. 50...60 veya 80? Belki 100??? Kaç tane gül var sayamıyordun. Etrafa bir göz attığında kimseyi bulamamıştın, o yüzden bir not aramıştın, ve istediğini bulmuştun. Bukete yapışmış küçük kırmızı kağıdı alıp okumuştun.

Y/N: "90 gül var burada, 100 gülü tamamlamak için eve gelmelisin ki kalan 10 gülü sana vereyim. Seni seviyorum, Seokjin♡"

Gülerek hemen ceketini alıp dışarı çıkmıştın, ve evine dönmeye karar verdin.