ʙᴛs ᴛᴇᴘᴋɪ ♡

✨26✨

Yine ben geldim!!
Bu sefer çok bekletmeden geldim :D
Veee istek tepkimiz var. Duygusal bir tepki istendi ve bu konuda iyi değilim biliyorsunuz o yüzden umarım güzel olmuştur 👀

İyi okumalaaar

Konu: Birbirinizi çok seviyorsunuz ama onun kariyeri için şirket ayrılmanızı istemişti. Ne kadar karşı gelseniz de sizi mecbur bırakmışlardı. Zor bir ayrılıktan sonra sen Türkiyeye dönmüştün. Ama o seni çok özlüyordu. O kadar ki her yerde senin hayalini görmeye başlamıştı artık...

✿ Yani istek üzerine bu tepkide gerçekten Y/N yok, sadece hayal olarak var ✿

Seokjin

Seokjin bütün gün yemek yemeden, ara vermeden yeni koreografiyi öğrenmeye çalışıp dans etmişti, o kadar yorulmuştu ki kendini zar zor tek başına olduğu pratik odasındaki koltuğa atmıştı. Gözlerini kapatıp nefes alış verişini düzenli hale getirmeye çalışıyordu. Zor bir zaman geçiyordu, kolay değildi işi.

Y/N: Seokjin rahat ol, yakında geçecek.

Birden senin sesini duymasıyla gözlerini açmıştı. Koltukta, yanında sen oturuyordun. Aylardır görmediği sen...

Y/N: Şimdi yorgunsun, nefes alacak bile gücün yokmuş gibi hissediyorsun biliyorum, ama hepsi geçecek.

Seokjin sana bakarak gülümsemişti. Yani senin hayalini ederek. Gerçek olmadığını ve hayal gücü olduğunu biliyordu, zor zamanlarında onun yanında olduğun anlar aklına gelmişti.

Seokjin: Böyle anlarda beni hep sakinleştirir ve rahatlatırdın. Sesin terapi gibi gelirdi...

Birden gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı.

Seokjin: Ben sensiz ne yapacağım?

Yoongi

PD: Bu şarkı da aşk acısı hakkında? Çok olmuyor mu Yoongi?

Yoongi: Olmuyor. Çünkü onu her gün görüyorum ve onu gördükçe acı çekiyorum. Ve bu acıyı şarkıya dönüştürüyorum. Yapacak birşey yok. Başka birşey düşünemiyorum yani başka bir konu hakkında şarkı çıkarmak istiyorsan bana güvenme.

PD: O derken? O kim ?

Yoongi: Uzaklara giden biri. Ama hayali hep gözümün önünde. Her yerde... Onu görüyorum.

PD: Yoongi sen ne diyor-... ağlıyor musun??

Yoongi: *gözünden bir damla akar* Onu özlüyorum...

Hoseok

Hoseok gece saatinde bir parkta oturuyordu. Eskiden buraya seninle birlikte gelip akşamları oturuyordu, vakit geçiriyordu. Ama artık tek başına gelip seninle birlikte yaşadığı anları hatırlıyordu.

Hoseok: Yanımda sen olmayınca sanki dünyada tek mişim gibi hissediyorum cidden... *büyük bir iç çeker* Şu an, yanımda olsaydın keşke. Yine gülseydik, seni salıncakta sallasaydım, beni kum havuzuna düşürşeydin hatta.... birşey demezdim bile.

Hoseok ayı izleyerek seni düşünürken parkta artık yalnız olmadığını hissetmişti. Etrafını incelerken yürüyen bir kadın görmüştü, sana çok benzeyen bir kadın...
Hemen ayağı kalkıp yanına koşmuştu, ismini çağırıyordu ama dönmüyordun. En sonunda sana ulaşıp kolunu tutacağı an yere düşmüştü. Dizleri acıdığı halde hemen ayağı kalkmıştı, ama artık ortada yoktun...