Başlama tarihinizi
bırakır mısınız? ♡
İyi okumalar :)
19 OCAK 2010
"İyi ki doğdun, Yazgı! İyi ki doğdun, Yazgı! İyi ki doğdun, iyi ki doğdun, mutlu yıllar sana!"
Kırmızı balonlar, beyaz masa örtüsü, pasta, kalabalık bir ortam?
Doğum günleri bundan ibaret değildi onun için. Daha farklıydı her şey. Kırmızı balonlar vardı, beyaz masa örtüsü de. Peki kalabalık?
Ortamda yayılan ve bir kasetten gelen ses ürkütmeye yetmişti onu. Sesi çıkmıyordu, çıkarsa kızacağını biliyordu. Önünde kocaman bir pasta ve üzerinde palyaço simgesi vardı. Yazgı, palyaçolardan korkardı. Çok korkardı. Neden bunu bilmesine rağmen palyaço vardı pastasının üzerinde?
Elleri titreye titreye çıktı sandalyenin üzerine. Bir yerlerden onu izlediğini biliyordu çünkü. O, onu hep izlerdi. Kızardı, bağırırdı, dokunurdu...
Küçük Yazgı titrek bir nefes aldı, mumları üflemeliydi. 10. yaşı adına bir dilek dilemeliydi. Çok dileği vardı. Kabul edecek miydi? Çok dilemişti ama kabul olmamıştı. Biraz daha mı beklemesi gerekiyordu? Daha ne kadar bekleyecekti?
"Yazgııı," diye bir ses duydu kayıtta. Bu annesinin sesi miydi? Hatırlamaya çalışıyordu ama hatırlayamıyordu. Yaşına rağmen hafızası kuvvetliydi fakat her şeyin bir sınırı vardı. Tam o anda o sınırı geçmeyi diledi. Lütfen, dedi sessizce. Lütfen annemi bir kerecik göreyim. "İyi ki doğdun prensesim."
Ses kayıdı bitti. Adım sesleri eşlik etti odaya. Geldi, geldi. Arkasında durdu. Deli gibi korkuyordu ama belli etmemeliydi. Ederse ondan neden korktuğunu söyler, zehirli kelimeleri zihnine işler ve onu manipüle ederdi. Yazgı'nın daha yaşı çok küçüktü ama olay yaşta değildi; yaşanmışlıkları büyütmüştü onu.
"Söndür o mumları." dedi arkasındaki ses. Nasıl söndüreceğini biliyordu. Yapmak istemedi. 10 tane mum demek, daha fazla acı çekmekti. 5. yaşına dönmek istedi. Daha az mum, daha az acı olan yaşına.
Titreyen elleri yanan mumum önüne gelince tereddüt etti fakat arkasındaki beden elini tutarak ilk mumun üzerine kapattı.
1.
2.
3.
Canı acıyordu.
4. mum bitti. Eli acıyordu. Ağlamak istiyordu. Palyaço onu korkutuyordu. Pastaya bakmak istemiyordu, devam etmeliydi.
5.
6.
7.
