|25.03.22|
"Bu kitap bir kişinin değil bir çok kişinin kaleminden yazılmıştır."
|Her cuma yeni bölüm!|
!Bilgilendirme!
Çoğunuz bu kitabın nasıl yazıldığını biliyor bilmeyenlerde "Etkinlikler" kitabındaki "Devamını Getir" b...
Bu bölüm, bölüm yazarı marin_yaziyorr 'a ithaf edilmiştir.
Bölüm şarkısı: Teoman - Kupa Kızı ve Sinek Valesi
|15.04.22|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔮
"Siz kimsiniz?" dedim sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi gülümseyen adamın yüzüne. Gülümsemesinin zoraki olduğunu fark ettiğim an bir adım geri çekildiğim andı üstelik. Eğer iş ortamında değillerse zoraki gülümseyen insanları sevmezdim. Çünkü hepsi biraz rol yapardı, hepsi biraz yalancıydı.
"Mete'nin bir arkadaşıyım. Sizi arıyordum ve Gizem bana burada olabileceğinizi söyledi." Mete'nin kim olduğunu bulabilmek için zihnimi biraz kurcalamam gerekti.
"Mete, Eray'ın arkadaşı olan Mete." diyerek bana yardımcı oldu Asaf Yalın. Bir anda Eray'ın geçen gün yaptığı telefon konuşması zihnimi doldurdu. Doğru ya! Şu dava yüzünden şirketini batırmış olan Mete'den bahsediyordu.
"Bir tercümana ihtiyacım vardı ve Eray bana sizden bahsetti. Defalarca aradım sizi ama telefonunuza ulaşamadım. O yüzden sizi burada arıyordum ama beklediğimden çok daha erken bulmuşum anlaşılan." Takside karşılaştığımız günden bahsettiğini anladığımda hafifçe gülümsedim. "Cidden büyük bir tesadüf olmuş." Sahilde şarkı dinlerken rahatsız edilmekten hoşlanmazdım. Bu yüzden telefonum uçak modundaydı. Böylece bana ulaşamamıştı.
Sahilde boylu boyunca yürürken bana işin detaylarından bahsetti. Şirket batmadan önce kendisine verilmiş bir davaydı bahsettiği. Kadın Fransız'dı ve Türkiye'de parasını dolandırıcılara kaptırmıştı. Asaf, şirket batmadan önce elbette kendi tercümanları olduğunu ama şimdi öylece ortada kaldığını söylediğinde gözlerinin o yüzden mi böyle baktığını sormak istedim. Ama içten içe sorunun cevabının 'hayır' olduğunu biliyordum. Sanki martın geçici sıcaklığına güvenip açmış bir gündüz sefasıydı. Erkenden açmış, erkenden buz kesmiş ve gerçek baharın ne olduğunu hiç bilememişti.
Dolu dolu geçen bir saatin ardından iş konusunda anlaşmayı başardık. Söylediği tarihlerde iş yerinden izin alabileceğimi umuyordum.
"Eray'ın sözüne güvendiğiniz için minnettarım. Ben size yine de cv ve sertifikalarımı atarım e-mail olarak." diyerek sohbeti bitirdim. İş konusu kapandığında hava hafiften kararmaya başladığından Asaf Yalın beni eve bırakmayı teklif etti. Onu kibar bir cevapla reddettim ve eve doğru yürümeye başladım. Biraz yalnız kalmak istemiştim. Gözlerini aç. Bir an o falcının sesi beynimin içinde yankılandığında hızla arkamı döndüm. Asaf'ın gitgide uzaklaşan sırtını gördüğümde başımı iki yana salladım. Cidden saçmalıyordum.
Eve vardığımda Gizem'in eve gelmiş olduğunu gördüm. "Hoş geldin!" dedi neşeli bir sesle. Neşesi beni de gülümsetse de hafifçe kaşlarımı çatmadan duramadım. Dün iki göz iki çeşme ağlayan kız bu değil miydi?
