|25.03.22|
"Bu kitap bir kişinin değil bir çok kişinin kaleminden yazılmıştır."
|Her cuma yeni bölüm!|
!Bilgilendirme!
Çoğunuz bu kitabın nasıl yazıldığını biliyor bilmeyenlerde "Etkinlikler" kitabındaki "Devamını Getir" b...
Bu bölüm, bölüm yazarı masalaydin14 'e ithaf edilmiştir.
Bölüm şarkısı: Fight Song - Rachel Platten
|20.05.22|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geçmişi unutmalısın ki bir geleceğin olsun."
Sosyal medyada öylesine gezinirken karşıma çıkan Sid'in bu sözleri beni derin düşüncelere itmişti. Geçmişi unutmak mümkün müydü ki?
Mesela Pelin'i unutabilir miydim? Ya Sude'yi? Babamın cezaevine girişini unutabilir miydim peki? Annemle yaşadıklarımı görmezden gelebilir miydim? Daha küçücük bir çocukken dışlanmamı, tacize uğramamı, hasta halimle şiddet görmemi unutabilir miydim?
Kendini kandırma Ayda. Kindar biri olmayabilirsin ama yaşadıklarını unutacak biri de değilsin.
Zihnimde yankılanan sözcükler huzursuzca kıpırdanmamı sağlamış, bunun sonucunda da yataktan kalkıp pencerenin önüne geçmiştim.
Hala Asaf'ın evindeydim. Kendi evime geçmek istediğimi ne kadar çok söylesemde kimse beni dinlememiş, herkes burada kalmamı söylemişti. İtiraz edecek gücü kendimde bulamadığımdan kabul etmiştim bende.
"Çok geç değil mi? Neden uyumuyorsun?" Bir yandan odaya girerek yanıma gelirken diğer yandan da sorusunu sormuştu.
"Uyuyamadım."
Omuz silkerek mırıldanmamla kaşlarını çatarak bana baktı. "Bir sorun mu var?"
Sesli bir nefes vererek pencereye doğru dönüp gökyüzünü izlemeye başladım. Oldum olası gökyüzünü izlemeyi seven bir kızdım ben. Gece ya da gündüz fark etmeden gökyüzünü görebileceğim bir yere uzanır saatlerce gökyüzünü izlerdim. Özellikle ay ve yıldızlara bayılırdım. Benim için huzur ya çiçeklerdeydi ya gökyüzünde.
"İnsan geçmişini unutabilir mi?" Ağzımdan istemsizce dökülen soruya bir saniye bile düşünmeden cevap verdi.
"Hayır."
"Neden peki?" Meraklı çıkan ses tonum beni bile şaşırtıyordu. Neden ona soruyordum ki? Cevabı neden benim için önemliydi?
"Unutmak kolay bir şey değil çünkü. Ayrıca bana kalırsa faydadan çok zararı var."
"Peki, o anlara takılıp kaldıysak kurtulmak için ne yapmalıyız?"
"Sadece kabullenmek gerek." Elini koluma bırakarak beni nazikçe kendine doğru çevirdi.
"Onlardan kaçarak hiçbir yere ulaşamazsın. Yolun sonu tekrar o sorunlara çıkacak çünkü. Ertelemek sadece sana zarar verir. O yüzden kaçmak yerine arkanı dön, sorunlarla yüzleş, kabullen ve devam et."
