|25.03.22|
"Bu kitap bir kişinin değil bir çok kişinin kaleminden yazılmıştır."
|Her cuma yeni bölüm!|
!Bilgilendirme!
Çoğunuz bu kitabın nasıl yazıldığını biliyor bilmeyenlerde "Etkinlikler" kitabındaki "Devamını Getir" b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔮
Şu an okuduğum kitap aşk üzerine kurulmuş bir kitaptı. İki aşık vardı, ama onlar buluşamıyorlardı. Aileleri yüzünden ayrılıyorlardı. Klişeydi belki ama güzeldi. Gözlerimi kitaptan çevirdim ve saate baktım. Gece dörde geliyordu. Vücudumun uykuya ihtiyacı vardı ama gözlerim direniyordu. Elimdeki kitabı bıraktım yatağa iyice yayıldım. Gözlerimi kapattım ve düşünmeye başladım. Son dönemde yaşadıklarımı. Çiçeklerimi... Onları asla unutamıyordum. Uykusuzluktan başım ağrımaya başlamıştı gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım.
"Ayda! Uyansan mı artık?" Gizem'in sesi ile gözlerimi kırpıştırarak açtım. Ne oluyordu?
"Gizem rahat bırak beni, uyuyacağım!" Gözlerimi açmadan konuşmuştum. Kafamı yastığa gömüp tekrardan hayal alemine dalmaya çalıştım. Gizem ise bana hiç yardımcı olmuyordu.
"Ya kızım kalksana misafirin var." Gözlerimi açmadan cevap verdim Gizem'e.
"Sen ilgilen benim yerime o misafir her kimse." Sesimin duyulduğundan emin değildim.
Gizem ve sesini tanıyamadım birinin kıkırtısını duydum.
"Gizem, rahat bırak Ayda'yı. Kendi uyanınca konuşuruz onunla biz." Kafamı yastıkta kaldırıp sesin geldiği tarafa döndüm. Asaf Yalın tam karşımda duruyordu işte. Ah, saçlarım dağınıktı ve muhtemelen göz altlarım uykusuzluktan morarmıştı. Ve Asaf buradaydı! Cidden... Yüzünde her zamanki kadar güzel bir gülümseme ile bana bakıyordu. Sertçe yutkundum.
"Günaydın, pardon, tünaydın Ayda." Gülümsemesini yüzünden düşmüyordu. Gözlerim Gizem'e kaydı. Nasıl ben uyurken odama Asaf'ı sokardı? Kızgın bir bakış attığımda Gizem, Asaf'ı da alıp odadan çıktı. Telefonumu elime alarak saate baktım. Saat on bire geliyordu. Yatakta daha fazla oyalanmadan çıktım. Elimi yüzümü yıkadım. Dolabımdan beyaz bir kot pantolon ve açık yeşil bir crop çıkardım. Saçlarımı at kuyruğu olarak topladım. Yüzüme nemlendirici sürüp hafif bir makyaj yaptım. Hazırdım. Telefonumu alarak odadan çıktım.
Salona gittiğimde Gizem'i göremedim. Asaf iki kişilik koltukta oturuyordu. Gözlerimi mutfağın olduğu tarafa çevirdim.
"Gizem sana kahvaltılık bir şeyler hazırlamak için mutfağa gitti." Başımı anladım dercesine hafifçe salladım.
Asaf ile son konuşmamızın üzerinden iki gün geçmişti. O iki gün içerisinde sadece mesajlaşmıştık. Görüşme fırsatımız olmamıştı.
Başıma şiddetle giren ağrıyla saydırmaya başladım. Ah, dün akşamdan beridir böyleydim. Başımdaki ağrı gitmek bilmiyordu.
