|25.03.22|
"Bu kitap bir kişinin değil bir çok kişinin kaleminden yazılmıştır."
|Her cuma yeni bölüm!|
!Bilgilendirme!
Çoğunuz bu kitabın nasıl yazıldığını biliyor bilmeyenlerde "Etkinlikler" kitabındaki "Devamını Getir" b...
Bölüm Şarkısı: Emre Aydın & Çağan Şengül - Beni Anla
|01.07.22|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazen geçmişimizi unutamayız, yaşadıklarımızı ve yaşayamadıklarımızı..."
🔮
Yatağın içinde kendimi yapayalnız bırakmıştım. Asaf'la öpüşmemizin ardından iki gün geçmişti. Doğru düzgün kimseyle konuşmuyor, çoğunlukla odamdan çıkmıyordum. Gizem her sabah şarkılar söyleyerek beni uyandıramıyor, kapımı kilitlediğim için odama giremiyordu. Benim için endişelendiğine emindim.
Sanırım ben büyük bir depresyona girmiştim.
Aklıma takılan binlerce soru vardı. Falcının dedikleri, Asaf'la aramızda olanlar ve gördüğüm tüm bu rüyalar.
Herkesin bazen kimseye söyleyemedikleri olur ya işte, benim de vardı. Yaşadıklarım ve yaşayamadıklarım benimle beraber giderek yıkılıyordu. Herkese güvenmekten korkma hissimi ise hiç atamıyordum. Kapımı sessizce tıklatan Gizem bana seslendi.
"Ayda uyandın mı? Hadi gel kahvaltı yapalım."
Yorganın altından çıkmadan konuştum.
"Canım bir şey istemiyor Gizem."
"Of Ayda! Seni böyle görmek beni üzüyor. Gel beraber kahvaltı yapalım. Akşam da bizimkilerle dışarı çıkmayı düşünüyoruz, senin için planladık."
"Git başımdan Gizem gelmeyeceğimi biliyorsun"
"Ben anlamam. 5 dakika içinde sofrada olacaksın. Asaf da burada."
Asaf Yalın da buradaydı...
Oflaya oflaya yataktan çıktım. Ayaklarımı yere sürüye sürüye banyoya gidip işlerimi hallettim. Üstüme beyaz bir bluz ve mavi kot şort giyip saçlarımı da at kuyruğu topladıktan sonra aynada kendime baktım. Biraz ruj mu sürseydim? Of Ayda kendine gel! Kendime söylene söylene odadan çıkıp mutfağa gittiğimde Eray, Arsa, Mete, Gizem ve Asaf...
Hepsinin gözleri bana dönünce utanarak kafamı cevirdim ve kendime bir çay koyup tam Asaf'ın karşısına Gizem'in yanına oturdum. Sakince bir şeyler yerken herkes sadece beni izliyordu.
"Hey! Ne bakıyorsunuz bana öyle? Kahvaltı yapsanıza."
"Bence en çok Asaf bakıyor." diyen Gizem'in karnına dirseğimle vurdum.
"Ah! Ne var kızım ya yalan mı?"
Bakışlarımı Asaf Yalın'a çevirdiğimde gerçekten endişeli gözlerle beni inceliyordu. Sanki nasıl olduğumu anlamak ister gibiydi.
