Velet ve Yüzbaşı Levi

AŞIKLARIN FİNALİ

"Lanet olsun! Armin, nerdesin? "

Armin kızın arkasında belirdi.

Armin "burdayım! Efendim şu eve saklanabiliriz devler geliyor. "

Hemen 2 genç yıkık eve girdiler. Marliy liler elidia lıları devlere dönüştürüp üzerlerine saldıklarını öğrendikten sonra İsabel şoka girmişti.

"Armin, öldürdüğümüz devler vatandaşlarımızmış... "

Armin "bunun yükü çok ağır... "

"Biz katil miyiz? "

Armin "sanırım."

İki genç derin bir iç çekti.

"Erzağınız bitti mi Armin? "

Armin "neyazıkki on başım. "

"Avlanmamız gerek. "

Armin "Efendim benim bir fikrim var! "

"Nedir? "

Armin "marlyli kılığına gireriz. Sonrada onlar gibi davranır yemeklerini yeriz. Güvenlerini kazandıktan sonra arşivlerine bile sızar. Kraliçe nin kim olduğunu buluruz! "

"Mantıklı. Erwin'nin niye seni benimle gönderdiğini şimdi anladım. "

Armin "şimdilik avlanmak iyi olur yarın yola çıkarız. "

"Tamam sen burda kal ben bir şeyler bulurum. Ateş yakmayı unutma. Devler burda olduğunu fark etmesin. "

Armin "emredersiniz on başım! "

"Ben emretmek rica ederim Armin. "

Armin Isabel'in bu sözüne kıkırdadı.

. . .

Armin "bir kuşu yediğime inanamıyorum... "

"Hadi ama Armin açlıktan ölmem izi mi istiyorsun! Bizler devler gibi zevkten birilerini öldürmüyoruz. Aç olduğumuz için bunu yaptık. "

Bir süre daha konuştuktan sonra Armin ve İsabel uykuya daldı.

. . .

Sabah olunca marliye vardılar. Kollarına marliy li olduğunu belli eden bandaj lardan takıtılar.

Armin "bu taraftan efendim. " diye fısıldadı.

"Tamam"

. . .

Marliy e geldiklerinden bu yana 2 ay geçmişti. Diğerlerinin güvenini kazanıp içlerine sızmışlardı. Sırada arşive girmekti. Hemen oranın komutanı olan Dylen ın ofisine vardılar.

Dylen " bir sorun mu var güzelim? "

Ah tabi bide bu sorun vardı. Komutan namı değer on başına vurulmuştu. Tabi bu İsabel ve Armin ın işine geliyordu.

"Canım, bir asker bana çok şüpheli geldi. Arşivden onu araştırabilirmiyim? "

Diye sordu İsabel flörtöz bir tavırla.

Dylen "tabi güzelim sen nasıl istersen"

"Saol bebeğim. " İsabel dylen ın yanında gidip dudağına bir öpücük kondurdu.

İsabel bu durumdan hoşlanmasa da yapmak zorundaydı. Şüphe çekmemeliydi.

Dylen "unutmadan, bu akşam boş musun güzelim? "

Isabel'in suratı kapıya dönükken. Sertçe yutkunduğum ve yanında olan armin'e göz ucu ile baktı.

"E-elbette."