CHAPTER 13

5 0 0
                                    

I thought that it was easy to forget you but I was wrong

Because the more I force myself to forget you,

The more I'm hoping to be with you

Remembering the past is the most difficult thing I've been done to myself

I always remind myself not to do it but still

I'm just fooling and turturing myself

To make believe

And not to believe.....

Someday...

Maybe someday..........

**********************************************************************************************

Sa kasalukuyan ay nanatili akong nakaupo sa pwesto ko habang naghihintay makalabas ang iba pang kaklase ko dahil mayroong fifteen minute break. Nagsisiunahan silang lumubas para pumunta sa canteen at nakisabay rin sina Tierramaine at Jeemie.

"Hindi ka pa ba tapos diyan?" narinig kong tanong ni Briel kay Gio

"Hindi pa eh"

"Punta kami ng canteen. Sama ka?"

"Kayo nalang. Tatapusin ko muna to"

"Sige. Ikaw ang bahala"

Nang makalabas na ang lahat ay kinakabahang lumapit ako sa pwesto ni Gio.

This is it Klendria.

Tumayo ako sa harapan niya.

Mahigpit kong hinawakan ang dulo ng uniform ko

"Ahem!" tikhim ko para kunin ang atensyon niya

Napaangat ang ulo niya para sulyapan ako "Anung atin?" kaswal niyang tanong habang patuloy sa pagsusulat

"Pwede ba tayong mag-usap sandali?"

Napatigil ito sa pagsusulat sa notebook niya."Uhm? What is it?''

"Uhm...It's something......"

"Important?" patanong niyang dugtong sa sasabihin ko

"Yes"

"'kay. Where?"

"Sa hillside sana"

"Okay. Tatapusin ko lang to"

"Si-sige" Nauna akong lumabas papuntang hillside.

Habang naghihintay ay hindi ko mapigilang ma-tense ng sobra.

Kagat ang kukung pabalik-balik ako sa paglalakad.

Ilang gabi akong hindi makatulog dahil sa epekto ng paghalik niya sakin.

I was so shock that I can't able to think clearly for these past few days.

My mind was blown away and at the same time I was furious of what he did to me.

He suddenly left me without single explanation of what he did.

I was left hanging on the thread.

Bigla niyang ginulo ang kinokontrol kong sistema.

I wanted to confront him but he was out of nowhere that day. It seems like he purposely avoided me.

Pagkatapos ng last subject namin nung araw na 'yon ay narinig ko nalang mula kay Tierramaine na pinatulong ang mga boys sa pagbubuhat ng mga plastic chairs papunta sa auditorium ng school para sa gaganaping sophomore night.

MEMORIATahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon