Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου

Chapter no.25

Προσπαθώ να πάρω το χέρι μου από το δικό του μέχρι που με κολλάει στο τοίχο αφήνοντας με.

Νάντια : Άσε με επιτέλους!

Φωνάζω τινάζοντας το χέρι μου από το δικό του. Κοιτώ ψηλά και αντικρίζω τα δύο του μάτια. Τον σπρώχνω από πάνω μου με αποτέλεσμα να νευριάζει διότι έκανε μια προς τα δεξιά τον λαιμό του και ύστερα από την αριστερή .

Άρης : Τι έχεις πάθει;

Νάντια : Καλά είμαι.

Άρης : Δεν είσαι καλά και φαίνεται

Νάντια: Δεν ξέρω για ποιο  πράγμα μιλάς...

Άρης : Γιατί είσαι νευριασμένη μαζί μου ;

Νάντια : Δεν είμαι Άρη!

Άρης : Μην με νευριάζεις περισσότερο γιατί θα τα διαλύσω εδώ μέσα!

Μου λέει χτυπώντας τον τοίχο πάνω μου. Κοιτώ πάνω και ύστερα εκείνον λίγο τρομοκρατημένη . Παίρνει το χέρι του και κάνει δύο βήματα πίσω πιάνοντας τα μαλλιά του κατά πίσω. Κοιτούσε το ταβάνι. Εγώ που είχα κολλήσει στον τοίχο κάνω δύο βήματα μπροστά.

Άρης : Τι σου έχω κάνει ;

Νάντια: Τίποτα!

Άρης : Μην μου λες "τίποτα" , μην τα κάνω μπουρδέλο εδώ μέσα!

Νάντια: Εσύ γιατί έχεις τόσα νεύρα ;

Άρης : Εγώ ; Εγώ έχω νεύρα μαζί σου ; Από το πρωί εσύ δεν με πας!

Νάντια : Ε και λοιπόν ;

Άρης : Τι και λοιπόν ; Μου λες γιατί είσαι έτσι από το πρωί ή θα τρίβουμε ξανά και ξανά  το πιπέρι ;

Νάντια : Δεν έχω κάτι Άρη!

Άρης : Μια χαρά δεν ήμασταν χθες βράδυ; Σήμερα τι άλλαξε ;

Νάντια: Α ναι δεν άλλαξε τίποτα ;

Άρης : Όχι , σαν τι ακριβώς να έχει γίνει ;  Εσύ έχεις νεύρα τόση ώρα και δεν ξέρω τον λόγο

Νάντια : Μάλιστα μόνο εγώ ....

Άρης : Τα νεύρα μου έχουν ακουμπήσει κόκκινο οπότε πες μου τι στο διάολο έχεις πάθει...

Νάντια: Ααααα... Για να σου πω....

Έρχομαι δίπλα μου νευριασμένη δείχνοντας τον με τον δείκτη του χεριού μου. Πρώτου πω τίποτα άλλο βάζει τα χέρια του στα μάγουλα μου φιλώντας με . Ανταποδίδω σε αυτό το παθιασμένο  φιλί του . Δαγκώνει το χείλος μου μετά από κάτι φιλιά και με απομακρύνει.