Ο Κολλητός Του Αδερφού Μου

Chapter no.53

Σε λίγο σταμάτησε την μηχανή. Ήμασταν σε μια απομακρυσμένη παραλία.

Με πήρε από το χέρι γιατί είχε βράχια. Δεν ήθελε να πέσω. Από το άλλο χέρι κρατούσε μια σακούλα με κάποια πράγματα που πήρε σε ένα μίνι μάρκετ. Καθίσαμε στην αμμουδιά. Ήταν βράδυ , τα αστέρια είχαν κάνει την εμφάνιση τους. Το φεγγάρι φωτεινό , φώτιζε όλο το χώρο γύρω.

Αρχίσαμε να μιλάμε. Κάθισα στην αγκαλιά του ξαπλωμένη. Κοιτούσα την θάλασσα λέγοντας του όλα τα σημερινά. Εκείνος με άκουγε σιωπηλός. Κοιτούσε και κείνος το κύμα χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου τρυφερά.

Νάντια: Άρη , ο αδερφός μου θύμωσε πολύ.

Άρης: Το ξέρω Νάντια, το ξέρω.

Γυρνώ προς αυτον και βάζω το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο του. Είχε χτυπήσει για τα καλά το καμάρι μου. Ο καημένος , έφαγε τόσες κλοτισες , τόσες μπουνιές. Εκείνος παρατηρούσε το χέρι μου το οποίο ακουμπούσε κάθε πληγή του.

Άρης: Πονάω...

Νάντια: Συγγνώμη , συγγνώμη

Άρης: Δεν πειράζει.

Νάντια: Πονάς πολύ;

Άρης: Όχι όχι μην

Νάντια: Άρη.

Το χέρι μου τοποθετήθηκε στα πλευρα του ασυναίσθητα. Κάνω λίγο πιο πίσω το χέρι μου διότι κράτησε μια κραυγή που ήθελε να βγει από μέσα του. Πιάνω την μπλούζα του να δω εκεί που ακούμπησα αλλά δεν με άφηνε. Την κατεβάζει κάτω.

Νάντια: Φέρε να δω.

Άρης: Έλα Νάντια , δεν θέλω

Νάντια: Άρη σε παρακαλώ.

Πάω να την σηκώσω αλλά την κατεβάζει ξανά. Το βλέμμα μου πέφτει πάνω στο δικό του που ήταν κοντά το ένα με το άλλο. Η ανάσα του έπεφτε πάνω μου.

Άρης: Καλά είμαι.

Νάντια: Σου έδωσε πολλές , μη μου λες καλά.

Άρης: Για χάρη σου θα έτρωγα και περισσότερες.

Νάντια: Ω Άρη

Άρης: Αφού σε αγαπώ μωρέ.

Νάντια: Το ξέρω μωρό μου.

Έρχομαι κοντά του και ενώνω τα χείλη μας. Εκείνος γλυκά ακουμπά τα δικά μου. Πιάνω το πρόσωπο του μετά από λίγο αλλά βγάζει ένα επιφωνημα . Τον κάνω λίγο πιο μακρυά από έμενα.

Νάντια: Σε πόνεσα;

Άρης: Όχι μωρό μου.

Νάντια: Άρη αφού σε άκουσα που...