Zanim przyszło nam odejść

rozdział 7

Patrycja

Za oknem było widać śnieg, który delikatnie prószył na warszawskie ulice oraz chodniki. Patrzyłam, jak białe płatki wirują na wietrze, po czym upadają w świetle grudniowego słońca. Był to widok nadzwyczaj piękny i wyjątkowy. Ubrałam się w lnianą koszulę ojca oraz w spodnie, zjadłam śniadanie i udałam się w kierunku mojej małej biblioteczki. Stwierdziłam, że dzisiaj poczytam książkę pióra Henryka Sienkiewicza „Quo Vadis". Po przeczytaniu dziesięciu rozdziałów zauważyłam, iż zbliża się godzina 12, a na wpół do pierwszej byłam umówiona z Alkiem w Łazienkach. Szybko ubrałam płaszcz oraz buty, po czym wyszłam z bloku i udałam się w kierunku ogrodów.

Zarówno na drzewach, jak i trawach znajdowała się dość duża warstwa białego puchu. Usiadłam na ławeczce w oczekiwaniu na przyjaciela zaczęłam rozmyślać o życiu oraz zbliżających się świętach Bożego Narodzenia. Nie zauważyłam przez to nadchodzącego Dawidowskiego, który skorzystał z okazji uderzając mnie śnieżką, nie pozostałam mu dłużna również rzucając w niego kulką ze śniegu. Po dobrych piętnastu minutach uspokoiliśmy się oboje i poczęliśmy spacerować.
-Alek?
-Tak?
-Co ty na to, abyście przyszli do nas na wigilię? Ty, Marylka oraz wasza mama?- Maciek zastanawiał się chwilę, po czym odpowiedział.
-Nie chcemy się narzucać, po drugie damy sobie radę u siebie.
-W to nie wątpię, ale oboje straciliśmy ojców prawda? Naszym rodzinom od paru miesięcy brakuje jednego członka. Przecież zarówno my, jak i nasze matki się przyjaźnią, a wigilia spędzona razem będzie cudowna. Oczywiście jeśli naprawdę nie chcecie to nie ma problemu, lecz Aluś, czy to nie byłoby piękne, spędzić ten wieczór razem? Po co być w ten czas tylko z dwoma bliskimi osobami jak można z siedmioma? Zastanówcie się i daj mi znać. Pamiętasz, że 25 u Janka będzie "wigilia" dla przyjaciół?

-Zastanowimy się, postaram się odpowiedzieć najszybciej jak będę potrafił. Tak pamiętam, a czemu pytasz?

-Zastanawiałam się co kupić Rudemu, bo Zośce kupiłam notatnik i pióro, Dusi uszyłam sukienkę oraz książkę, Hance również książkę, a Marynie, Baśce sukienki, lecz Bytnarowi nie wiem co kupić, masz jakiś pomysł?

-hmm dobre pytanie..., może podręcznik do nauki angielskiego? Podobno chce się uczyć. A mi coś kupisz?- Zapytał Alek, ze swoim szelmowskim uśmiechem.

-A byłeś grzeczny w tym roku?- Chłopak pokiwał głową w ramach potwierdzenia.- Jak Ci nie wstyd okłamywać sługę św. Mikołaja?- Po wypowiedzeniu tych słów zaczęłam uciekać, a Dawidowski pobiegł za mną. Przebiegliśmy całe Łazienki, pożegnaliśmy się, po czym każdy udał się w swoją stronę. Wpierw poszłam do księgarni, gdzie zakupiłam podręcznik do angielskiego oraz śliczne wydanie poezji Słowackiego. Zaczęłam się zastanawiać co kupić mojemu kochanemu Aleczkowi. Z tego co wiedziałam to Basia miała zamiar uszyć mu koszulę, dlatego ja zdecydowałam się na skórzaną kurtkę, o której mój przyjaciel nadawał jak stara walczoczka.

-Ile ta skórzana kurtka?
-Dwa pięćset.- Odpowiedział stary sprzedawca
-Dam dwa tysiące dwieście.
-Słuchaj mała, albo dwa trzysta pięćdziesiąt, albo spadaj stąd bo inaczej pogadamy.- Miałam ogromną ochotę walnąć tego typa i odejść, ale wiedziałam że nie mogę, gdyż chodzi tu o prezent dla Maćka, a po drugie nawet jeśli spróbowałabym go uderzyć to on przewyższał mnie masą i siłą.
-Ostatecznie dwa trzysta, zgoda?- Zaproponowałam mimo ogarniającego mnie strachu. Mężczyzna zaczął się zbliżać, lustrując mnie od góry do dołu i oblizując usta. Zatrzymał się jednak pół metra przede mną.
-Niech będzie, ale bierz tą kurtkę i zmykaj stąd.- Zapłaciłam za odzienie, po czym udałam się do swojego mieszkania.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Przepraszam, że nie byłam słowna i mimo tego co mówiłam rozdziały się nie pojawiały, lecz teraz jest, mam nadzieję, iż tekst zawarty powyżej wam się spodoba. Dziś dużo Aleczka, tylko nie przedawkujcie Glizdy ❤️❤️❤️
O i jeszcze jedna sprawa, zastanawiam się nad dość dużym skokiem? czasowym, mam na myśli to, że pojawiłby się jeszcze rozdział z wigilii obu, a później rozdział np z lata 1941 lub 1942 roku. Co wy na to? Pytam, gdyż jesteście dla mnie jak Petroniusz dla Nerona, zatem czy podobałoby wam się coś takiego?