Czas się pożegnać!

96 2 4
                                    

Serwus!
Przychodzę do Was z pewną informacją, jednak myślę, że tytuł tego rozdziału mówi Wam wszystko.
Zdecydowałam, że nie będę kontynuować pisania tego fan fiction, ani nie będę zaczynać żadnego nowego. Wiążę się to z tym, iż nie czuję już tego „czegoś" jeśli chodzi o pisanie. Nie mam również weny twórczej, która jest bardzo ważnym elementem, a ostatnie rozdziały, były częściowo pisane pod przymusem aktywności tutaj. Definitywnie ta historia miała pokazać Wam, drogim czytelnikom, magię miłości, a właściwie jej siłę, miała również pokazać to, że każdy z nas ma swoje słabości, ma gorsze dni, a żadna z tych rzeczy nie jest powodem do wstydu. Pisząc tego fanfika chciałam, aby ludzie, którzy będą go czytać, przeżywali niesamowite przygody wraz z bohaterami, że losy tych nastolatków, którzy musieli walczyć o swoją Ojczyznę i trudności ich dorosłego życia, niewiele różniące się od tych, które spotykają dziś nas, poruszą Wasze serca i/lub skłonią do refleksji. Na początku pisania tej historii, miałam bardzo ambitny na nią plan, jednak los chciał, aby zakończenie nie powstało. Odkąd zaczęłam pisać tego fanfika wiedziałam, że w ostatnim rozdziale, przeniesiemy się w czasie, wiele dekad do przodu, gdzie starzy już, Tadeusz i Patrycja, będą opowiadali swoją historię wnukom. Historię pełną wzlotów i upadków, pełną goryczy i rozpaczy, pełną emocji. Kto wie, może kiedyś jeszcze pojawi się jakiś rozdział tej książki, jednak nie robiłabym sobie nadziei.
Chciałabym bardzo podziękować wszystkim, którzy tę historię chcieli poznać, dziękuję moim wszystkim znajomym, którzy po mojej namowie też sięgnęli do wojennej Warszawy, w tym dziele przedstawionej. Dziękuję mojej siostrze za to, że pokazała mi tę aplikację i zachęciła do przelewania moich myśli i pomysłów, tutaj. Dziękuję wszystkim osobom, z którymi miałam okazję chociaż troszkę popisać na tej aplikacji. Mam nadzieję, że ta historia chociaż raz sprawiła, iż na waszej twarzy pojawił się uśmiech.
Dziękuję za te wszystkie lata, za każdą gwiazdkę i każdy komentarz!
~Zuza

Zanim przyszło nam odejśćWhere stories live. Discover now