Synesthesia

CHAPTER 6

Nakayuko akong naghihintay ng masasakyan. Pakiramdam ko ay naubos ang lakas ko sa pakikipag-usap kay Ryden.

Nakuha niya na ang gusto niyang sagot, sana naman ay tantanan niya na ko. Pero malabo iyon dahil makakasama ko pa siya ng isang buwan. Isang buwang paghihirap ba ang naghihintay sa akin? I hope not.

I was about to raise my hand para pumara ng parating na tricycle ng humarang sa harapan ko ang walangyang gagu.

"I'll take you home." Sabi niya in an authoritive tone. Kumunot ang noo ko. Napakabossy!

"Thanks. Pero kaya ko sarili ko." tanggi ko naman. Wala na ako sa mood para makipagbangayan ulit sa kanya.

"I know. But consider this our first day." Inis ko siyang binalingan saka inirapan.

Daming drama! Pero sa huli ay tumango na lang ako at sumunod sa kanya sa parking lot. Jusko! Ang layo a. Nasa labas na kasi kami ng University tapos iyong parking lot ay nasa tagiliran pa.

Napangiwi ako ng makita kung gaano karami ang nakapark na mga kotse. Halos tatlong taon na ko sa university na to pero ngayon lang yata ako napadpad dito. Wala naman kasing rason para pumunta ako sa bahaging ito lalo na't parking area to ng mga elite students.

Pinanood ko lang si Ryden na maglakad papunta sa kotse niya. White BMW!

He open the driver seat at pumasok siya roon. He start the engine and turn his head to me with what-are-you-waiting-for? look. Tss! Napakagentleman niya. Damang-dama ko grabe.

At some point, I smirked to what he did. Halatang ayaw niya rin talaga sa akin at napipilitan sa hindi ko malamang dahilan. I will grab this opportunity to make this deal failed.

I smiled for my hidden agenda. I'll make sure that things between us will didn't work. I will not cooperate, so that there is no feelings involved. Iikot na sana ako para makasakay sa passenger seat when I heard the door open at lumabas ang gagu na nagmumura.

"I hate this!"

"Same err!" pang-aasar ko.

"Get inside!" Sabi niya at padabog na binuksan ang pinto. "Faster!" At mas lalo ko namang binagalan.

Feels like I'm walking on the red carpet and flashed of cameras makes me on the spotlight. Lels!

Pero dahil sa ginagawa ko ay siya na mismo ang tumulak sa akin sa likod para mabilis na makalapit. Namumula sa pagkapikon. Inaano ko ba 'to?

"Ouch! Maging gentleman ka naman." I commented. Walang mudo e. Itulak ba naman ako papasok.

He drive silently. Siguro kung hindi siya nagdrama kanina e nagpapahinga na sana ako. Almost fifteen minutes lang naman kasi ang layo ng University sa tinutuluyan ko. Daming arte sa buhay. Nag offer na ihatid ako tapos ngayon ayaw niya sa ginagawa niya. My God, may saltik nga talaga ang isang to.

"Stop murmuring. I hear you."

"Dito na lang."

Sinunod niya naman ang sinabi ko at agad na huminto sa tapat ng malaking bahay. Hindi ko na hinintay na pagbuksan niya ko. Asa pa!

"Is it yours?" sabi niya while looking at the white house. Magkasalubong ang kilay!

"Stop asking. Tsupe!" Pantataboy ko.

Aside from my plan ay wala akong balak ibigay ang privacy ko. He was a stranger na basta na lang sumulpot sa bitter kong mundo.

Tumalikod na ako ng marinig ang muling pag-andar ng sasakyan niya. Pero bago siya umalis ay nag-iwan siya ng nakakapang-init dugong salita.