"Bırak beeğ!" diyerek ellerimi itmesine güldüm.
"Ama çok tatlısın."
"Sensin tatlı, burada bisküvi yapmaya çalışıyoruz."
"Anahtar kelime 'çalışıyoruz' herhalde." diyerek mutfakta göz gezdiren Osmanla daha çok güldüm. Yüzüme hamur yapıştırmış olsala...
BU ARADA ÇOK SEVGİLİ WATTYCİĞİM BENİMLE DALGA GEÇMEK İÇİN BÜTÜN RESİMLERİ KALDIRMIŞTI, ONLARI DÜZELTMEYE ÇALIŞTIM EĞER BİR YERDE RESMİ GÖREMİYOR OLURSANIZ HABER VERİN.
KEYİFLİ OKUMALAR...🌻
MULTİ: 🎡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌷🌷🌷
15. Bölüm: "Yalakalık yapma bana Pars."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşıyorum.
Evet en azından ölmemiştim ki bu da önemli bir şeydi. Herkes bazı şeylerin içinden ölmeden çıkamıyordu bu hayatta.
Abim o köpeği biraz yemekle bahçemizden çıkartabildiğinde bende Zümrüt'e çamurun içinden çıkması için yardım etmek istemiştim ama kızdaki sinir beni yakmıştı. Bende bu yüzden yardım etmekten vazgeçmiştim.
Yengemin eve girmesine İncilay yardım etmişti. Artık kadıncağız ne kadar korktuysa. Zümrüt ise çamurdan çıktığı gibi bize sinirli bir bakış atıp annesinin peşinden gitmişti.
Bizim duşu kullandıktan sonra üzerine giymek için benim kıyafetlerimden almıştı ve tekrar yanımıza gelmişti. Yengemi de sakinleştirdikten sonra Deniz'in yaşadıkları hakkında bir sohbet başlamıştı.
Çok heyecanlı.
İroniyi duydunuz mu?
Saat geç olduğunda Ada, Deniz ve Zümrütgil kendi evlerine geçmişlerdi. Abim ve ben ise arabada bıraktığımız çilek sepetlerini getirip mutfağa koymuştuk. İsteyen yiyebilirdi, bu konuda çok paylaşımcıydık.
"Çilekler güzelmiş." diyerek elinde bir kase çilekle oturma odasına giren ablam koltukta yanıma oturarak bağdaş kurdu. Annem ile babam sabah erken kalkacaklarından Taha'yı uyutup yatmışlardı bile, biz gençler ise oturma odasında oturmuş sohbet ediyorduk.
