​လေလျင်​မျောတဲ့ ချစ်စကြာ{Completed}

🌀Chapter (7)🌀

*Zawgyi*

ညေနခင္းရာသီဥတုအေျခအေနသည္ မွိဳင္းညိဳ့ညိဳ့။တိမ္ညိဳတိမ္လိပ္မ်ားက ေကာင္းကင္ထက္တြင္စုေဝးေနကာ ေျမျပင္ေပၚသို့ ေရစက္မ်ားရြာခ်ဖို့ စိုင္းျပင္ေနေလသည္။ညေန၄နာရီေက်ာ္ျပီမို့ ဦးခ်စ္ခိုင္တစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ကာေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲျပီး တာဝန္အရ တစ္ေနရာဆီသို့ ေျခဦးတည္ရေတာ့သည္။

ေရႊသာယာ(၅)ရပ္ကြက္ေလးတြင္ နာမည္ၾကီးေဆးဆိုင္ရွိ၏။ထိုေဆးဆိုင္တြင္ တရုတ္ေဆးဆရာၾကီးတစ္ေယာက္လည္း အရိုးအဆစ္ေဝဒနာမ်ားကို ဒိုင္ခံကုသေလသည္။မနက္ခင္းႏွင့္ညေနခင္းဘက္ေတြဆိုလွ်င္ ထိုတရုတ္ၾကီးထံမွာ အရိုးအေၾကာလာေရာက္ကုသၾကသူေတြဟာ တိုးမေပါက္ေခ်။ျပသဖို့ေတာင္ ရက္ခ်ိန္းBookingယူရသည္အထိ ျပည့္ႏွက္တတ္ေသာေဆးဆိုင္ျဖစ္၏။

ထိုေဆးဆိုင္ဆီမွ အသံုးဝင္ေလာက္မည့္ေဆးေတြကို ေတာင္းရမ္းဝယ္ယူလာခဲ့ျပီးေနာက္ (၃)ရပ္ကြက္ဆီသို့ ဦးတည္ပါေတာ့သည္။

လူပ်ိဳၾကီး ဦးခ်စ္ခိုင္၏ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္အေတြးေတြက ဒိုဒိုေလးဆီတြင္။သူ ဒိုဒို့ကိုခ်စ္ေနမိျပီလား။ဒိုဒို့ရဲ့အၾကည့္ေတြ၊ အဘိုးၾကီး အဘိုးၾကီးနဲ့ေခၚေခၚျပီး ေျပာတတ္တဲ့ ဒိုဒို့ရဲ့အေျပာေတြ၊သူ စလိုက္တိုင္း ဒိုဒိုစိတ္တိုသြားဟန္ေတြ။အဲ့အျပဳအမူေတြထဲမွာ သူ့ႏွလံုးသားနစ္ဝင္သြားခဲ့ျပီလား။နစ္ဝင္တာေတာင္ အျပည့္အဝနစ္ဝင္ေနခဲ့ျပီလား။

သူသိတာကေတာ့ ဒိုဒို့အေၾကာင္းေတြးမိလွ်င္ သူမသိလိုက္ပါပဲနဲ့ ျပံဳးရႊင္ေနတတ္သည္။အခ်ိန္တိုင္းလိုလို ဒိုဒို့အေၾကာင္းကိုသာ ေခါင္းထဲေရာက္ေနတတ္၏။

ဒါေတြဟာ အခ်စ္ဆိုလွ်င္ ေသခ်ာျပီ။သူ ဒီကေလးကိုခ်စ္ေနမိျပီ။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တည္ရွိေနေသာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေတြကိုေငးၾကည့္လာရင္း ေဒၚေဒၚေက်ာ့၏အိမ္ မေက်ာ္သြားေအာင္ဂရုစိုက္ကာလိုက္ရွာရေသးသည္။အိမ္အမွတ္တစ္ခုေရွ့ေရာက္ေတာ့ ေျခစံုရပ္လိုက္၏။

ကိုယ္ပိုင္ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးဝန္းျခံရံထားသည့္ အမည္းေရာင္ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးတစ္လံုး။ဒိုဒိုတို့အိမ္က ဒီအိမ္ပဲျဖစ္ရလိမ့္မည္။ျခံတံခါးဒလက္ကို တေဒါင္ေဒါင္ေခါက္ေနလိုက္ေတာ့ အထဲမွ ျမင္းေခါင္းစြပ္က်ယ္ဝတ္ထားသည့္ျဖဴျဖဴသန့္သန့္ဝဝလံုးလံုး ေယာက်္ားၾကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာေလသည္။ၾကည့္ရတာ ဦးခ်စ္ခိုင္ထက္ေတာ့ အသက္နည္းနည္းၾကီးမည့္ပံုပင္။