GÜNDEM SEBEBİM (TAMAMLANDI)

1. BÖLÜM: "MAGAZİN"

Selamlar ben geldim!!

Sürekli yazıp yazıp kurgularımı silmeme rağmen okumaya devam ettiğiniz için teşekkürler. Sizleri seviyorum, daima.

Sevgilerle.

Keyifli okumalar. Bölümü okurken satır aralarınızı güzel yorumlarınız ile doldurmayı, bölüm sonunda ise gitmeden önce yıldıza dokunmayı lütfen unutmayalım.❤️‍🩹

1. Bölüm: "Magazin"

"Abicim ne demek gelemem? Senin işin insanları istediği yere bırakmak değil mi?"

Taksiciyle konuşurken bin bir hâle giren Gizem telefonu kapattığında ellerini sinirle bukle yaptığı saçlarına daldırdı. Dakikalardır evin önünde ayakta dikiliyorduk ve Gizem taksicilere dil döküyordu. Bende ayakta dikilmiş, onu izliyordum. Aylardır sosyal medyadan konuştuğu çocuk buluşmak istediğini söylediğinde hemen beni aramış, bunu kutlamamız gerektiğini söylemişti ama ben bu kutlamanın kulüpte olmasına pek sıcak bakmıyordum.

Bakmayın ünlü bir ailenin kızı olduğuma renkli gece hayatları pek bana göre değil.

Doğduğum günden beri ailem sağolsun, kameraların önündeydim. Burnumu dışarıya çıkarsam arkamdan kameralarla birlikte magazincilerin gelmesi bir oluyordu ve ben bu durumdan çok sıkıldığım için doğru dürüst dışarı çıkamaz olmuştum. Gizem ısrar edince onu kırmak istemediğim için kabul etmiştim fakat bunların hepsi bu olayı kulüpte kutlayacağımız anlamına gelmiyordu değil mi? Koskocaman ev neyimize yetmiyordu acaba?

Her odasında bir aile yaşayacak kadar büyük bir evimiz vardı bizim canım!

"Kızım ne temiz kalpli bir insansın sen ya... Gitmeyelim dedin, bu aradığım sekizinci taksi numarası ve biri bile gelmiyor." dedi Gizem telefonunu kol çantasına katarken. Sinirlerinin bozulduğu belliydi.

Düzleştirdiğim uzun, kumral saçlarımı elimle sağ omuzuma aldığımda çaktırmadan gülmeye başlamıştım. Aslında şoförümüzü arayıp bizi bırakmasını isteyebilirdim ama gitmek istemediğim için bu fikri Gizem'e sunmamıştım. Şans her zaman benden yanaysa bu benim suçum değildi!

"Gitmiyoruz o zaman." dedikten sonra eve doğru yöneldiğimde Gizem kolumdan tutarak gitmeme engel olmuştu. Bakışlarımı ona çevirdiğimde bana 'saçmalama' der gibi bakmıştı.

"Kızım bu kadar hazırlık boşuna mı? Bekle Barış'ı arayıp bizi almasını-" dediğinde lafını kestim.

"Tamam, tamam ben Halil abiyi arıyorum. Barış'a gerek yok." dediğimde çantasının fermuarını geri kapatmış, kaşlarını hafifçe çatmıştı.

"Sen hâlâ gıcık mısın Barış'a?" dediğinde bende rehberimden şoförümün numarasını arıyordum. Duymamış gibi yapmak en mantıklısıydı.

Nefesimi sesli bir şekilde dışarıya verdikten sonra göz ucuyla Gizem'e baktım. Hâlâ benden cevap beklediği belliydi.

"Şuan bunu mu konuşacağız? Sus da adamla konuşayım." dedim kaşlarımla telefonu işaret edip. Sorulardan kaçmak diyince de ben yani!

Telefon birkaç saniye çaldığında Gizem merakla konuşmamı bekliyordu. Bunu, gözlerini benden ayırmayışından ve dudaklarını ıssırmasından anlamıştım.