Kendime çeki düzen veriyim ve yola sadece dakikalar kala var derken bizim eve varmıştık. İçimde bir korku vardı. Ya annem ve babam inanmazsa ya farklı şeyler olursa ama ne olursa olsun bunu yapmak zorundaydım. Arabada birkaç dakika durduktan sonra Emre'ye,
"Ben hazırım. Gidebiliriz."
"Gidebiliriz?"diye sözü yine tekrar etti şaşkınlık içindi.
"Evet sende geliyorsun benimle."dedim "Tek başıma gidemem ya beceremezsem diye korkuyorum. O yüzden sende yanımda olacaksın." Emre biraz şaşırmış gibi olsa bile ikimiz arabadan indik ve binaya doğru ilerledik. Birinci kata gelince,
"İşte burası benim evim."dedim. Ve derin bir nefes alınca kapıya tıkladım. Kapı hemen açıldı. Açan annemdi.
"Kızım seni çok özledik. Gel içeri. Bu yakışıklı mı senin arkadaşın?"dedi gözleri dolarken.
"Evet benim arkadaşım. Bana hep yardımı olan."dedim.
"Tamam hadi çocuklar içeri geçtin."dedi annem ve oturma odasına geçtik.
"Ben şimdi size bir kahve yapıp getireyim." deyip annem hemen mutfağa geçti ve kahveleri yapıp önümüze koydu. Emre hemen söze girdi,
"Öncelikle sizden özür dileriz. Sizi bu kadar meraka soktuğumuz için. Rüya size konuyu söylemiştir. Biz aslında başka bir konu için buraya gelmiştik."dedi Emre
"Ne konusu yoksa siz sevgili..."derken annem heyecanla Emre söze girip,
"Yok benim zaten sevdiğim var efendim başka bir konu için konuşacaktık."dedi şok içinde yüzüne baktım. Ne Emre'nin sevgilisi mi varmış. Gerçekten bunu beklemezdim. Yani kıskanmadımda yenide kız kesin benden daha güzeldir. Off saçama Rüya diyip bu sefer ben konuşmaya girdim.
"Anne biz iki ay önce bir bursluluk sınavına girdik. Ve şimdi dün haber geldi bizi aradılar ve ikimizde kazanmışız. Ve biz ikimizde kabul ettik teklifi ama büyük bir sorun var. Biz bu sebepten dolayı İngiltere'ye gidemeyeceğiz."dedim titreyen sesimle
"Kızım sizin adınıza çok sevindim. Ben babanla konuşur gitmeyiz sen çok istersen. Nereye gidiyorsunuz?"dedi şaşırmış bir şekilde
"Şey şeye gidiyo..."derken Emre,
"Antalya'ya gidiyoruz."dedi.
"Ah! Evet Antalya'ya gidiyoruz."diye mırıldandım.
"Tamam kızım ben babama konuşur hallederiz." dedi annem ve Emre ayağa kalktı,
"Bizim artık gitmemiz gerekiyor. Bir yere uğrayıp birkaç evrak imzalamamız gerekiyor"dedi ve bende Emreyle birlikte ayağa kalktım. Kapıya doğru ilerlerdik.
"Bu arada ben Emre. Emre Doğan tanıştığıma çok memnun oldum"dedi anneme.
"Bende Filiz. Senin gibi böyle bir çocuğu tanımak çok onur verici."
"Tamam anne hadi görüşürüz akşam sizle vedalaşmak için geleceğim."dedim ve annemin yine gözlerinin dolduğunu fark ettim.
"Görüşürüz kızım, görüşürüz Emre oğlum hadi kendinize dikkat edin"diyip yavaşça kapıyı kapattı. Biz ise aşağı doğru indik ve arabaya bindik.Emre arabayı çalıştırdı ve yola koyulduk. Aklım hala o cümledeydi "Yok efendim benim sevdiğim var". O zaman niye hiç konuşmuyorlar bekli ben yokken konuşularlardır. Emre birkaç saniye kadar bana doğru gülüp kahkaha attı.
"Ne var komik olan ne?"dedim sinirle.
"Sabahtan azında geveliyorsun sevgili sevgili diye benim sevgilim falan yok."dedi kahkaha içinde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Durak
Teen FictionSadece buluştukları ilk duraktan sonra hayatının ne kadar değişeceği aklının ucuna bile gelmeyen ölümlerle dolu bir hikaye... Unutma mesafeler değil hisler uzaktır:)
