Manchester Royal Sofia Academy (School For Mafia)

Royal VI

Royal VI

Cold Hearted

Maguimi's POV...

"Ate, asan sina BlancPain at Leo?" Mayumi ask as we go in my place. Agad kong itinuro ang hagdanan. I know, she get what I mean. Nasa itaas, particularly sa kwarto ko, sina Leo at BlancPain. Napa-iling na lang ako, paborito niya ang dalawang 'yon. Sinabihan ko na siyang mag-alaga din ng kagaya nila kaso ayaw niya at baka daw kainin siya. Napapa-iling na lang ako minsan sa kanya. Si Mayumi na ata ang pinakamahirap na basahin sa lahat ng taong nakakasalamuha at nakasalamuha ko na. Narinig ko na lang ang mabilis niyang pagtakbo paakyat sa hagdanan. Hindi na ako magtataka kung madadatnan ko siya doon mamaya na nakahiga sa sahig kayakap sina Blanc at Leo dahil sa pagod niya sa pag-akyat.

Masyadong malawak itong bahay ko. Marami din siyang palapag at malalayo ang pagitan nito kung kaya naman matataas at marami ka pang gagawing hakbang sa hagdanan bago makapunta sa susunod na palapag. I made an iced coffee at pumunta muna sa garden. Agad akong umupo sa damuhan habang nakasandal sa isang puno. I immediately saw the tall trees that can be seen everywhere. Si Mayumi lang ang nakakaalam nitong bahay ko, wala ng iba. Walang alam si kuya at ganon din si Dad at wala akong balak ipaalam sa kanila magmula ng iniwan nila kami ni Mayumi. Tanggap ko ang rason ni kuya pero hindi ko maintindihan kung bakit kailangan niya pang iwan si Mayumi. Alam niyang kaya ko ang sarili ko, pero si Mayumi? Nah, hindi niya kaya ang sarili niya. Minsan nga ay umaasa pa siya sa akin. Sana kinuha niya na lang si Mayumi. Tsk, stupid brother. Kung nasa kanya si Mayumi, magagamit niya siya. Kung hindi ba naman kasi tatanga-tanga ang mahal kapatid, magagamit niya sana si Mayumi kung may kailangan siyang gamitin o gawin na hindi niya kaya. Kung tutuusin nga ay mas pakinabang pa si Mayumi kaysa kila Ayunako. Tsk.

"Ki! Punta ka dito, dali!" napatingala agad ako. Nasa may veranda ng kwarto ko si Mayumi dahil eksaktong tapat ng kwarto ko ang garden. I rolled my eyes. Hindi ko talaga alam kung saan niya namana ang pagiging childish niya. Hindi naman ganoon si Mom at Dad, hindi din sina Lolo, that fucking old scumbag man, at Lola. Hindi din naman ganon si kuya. Therefore, nahawaan siya ni Nikki noong mga bata pa lang kami.

Tumayo na ako mula sa pgkaka-upo ko at inakyyat ang punong kinasasanddalan ko. Walang sinuman ang pwedeng pumasok dito sa pamamahay ko at imposible naman nilang mapasok to dahil ang daan papunta dito ay kakaiba. Ang makikita mo lang habang papalapit ka sa bahay ko ay mga puno at bangin at iyon ay dahil sa hologram na inilagay ko sa labas ng pamamahay ko. Kaya walang sinuman, maliban sa amin ni Mayumi ang nakakaalam dito. And once na binangga mo ang mga puno na hologram o tinawid mo ang bangin na hologram, mamamatay ka lang. Depende na lang sa mood ko kung ipapakain ko sa mga alaga ko ang sinumang lapastangan na 'yon na cho-chop-chopin ko pa. Kunsabagay, ang pangunguryente at pagpapakain ko ng mga katawan nila sa mga alaga ko ay mild pa lang.

"Ki, I think your babies are hungry." She said as I went beside her. I drew closer to BlancPain and Leo at nakita kong nakahiga ang dalawa at nakadantay pa sa magkabilang hita ni Mayumi. I can't help but to smile. Mayumi looks cute. She cared for that two. She looks at me and she smiled. I will do everything, anything, just to see her smile. Lahat gagawin ko para sa kapatid ko. She needs me more than I need her. Hindi ko hahayaang mawalan pa ulit ako.

And she's the only one I love and the only one that I will protect.

"Ki? I'm hungry too." Ri said. I chuckled as she pouts. I can't remember Mom pouting in front of us but I know, kay Mom niya nakuha ang pagiging cute. I once saw Mom acting like a kid in front of Dad. They're sweet to each other but merciless in front of others. Sometimes, I intend to miss them but I know to myself, I hate them. I really do.