diecinueve

270 20 2
                                    

Tyron.

I watched her walk away. Despite of feeling sad, I maintained my smile kay basin mo lingi s'ya nako. Gusto nakong naka ngisi nga Tyron ang iyang ma lingian kung mo lingi man s'yag usab aron di s'ya guol nga mo lakaw.

But she never look back and I guess that's better. Sakit sa akong part pero mas maayo nalang pud nga wala s'ya nilingi kay aron di niya makita akong luha nga hinay hinay nasang nitulo.

Yesterday, I was there when Ange found out that her lolo passed away. I wanna hug her. I wanna keep her in my arms as she cries. Pero nidagan ra s'ya, gitalikdan ko niya, ug wa na gipaminaw akong pagpanawag.

And I understand her for that. I will always understand her and her pain.

I just can't believe nga dali ra kaayo gibawi ang kalipay nga among gibati anang adlawa.

Pagka buntag, kina ugmaan— karon, nahibaloan nalang nako nga nag resign nas tita. Mom and dad accepted her resignation because it's family reason. And we believe in ‘always put family first.’

Pero naguol kos nahibaloan nga nag resign si tita and mas ni doble akong kaguol pagka hibawng mo uban sa iyaha si Ange. Expected naman nako nga mo uli si Ange, pero sa part nga di na daw s'ya mo balik is what pained me.

So mahabilin diay ko ani.
Mabiyaan diay ko.

I sighed. I breath out the pain kay like what I said, I will always understand her. Wa koy laing mabuhat, I mean, wa koy laing buhaton. I will never bother her for what she decided to do, instead, I will support her.

Sabton nako s'ya ug mag huwat nalang kos pag balik niya.

Bisan pag ni ingon siya nga di na daw s'ya mo balik. I will still wait. Tyron will wait.

“Tyron, dinner na.”

Nahunong kog hinuktok kay nanawag si mama gikan sa gawas sa akong kwarto.

“Naug ko ron, ma..” tubag nako then gi bira na akong lawas patindog. Birahanay jud mis akong lawas ani kay gusto nalang niya mag sig higda sa kama.

I feel like katunga sa akoa, nawala. Maong gusto nalang nakong mag sig higda sa kama kay di na mo function ug tarong akong kaugalingon.

‘God! I'm starting miss her.’

First night nako ron nga wala si Ange.  Ugma ani, mag isa na ka adlawng wala s'ya. I wonder kung naka abot na ba sila ni tita sa ilang lugar. I wonder if she's tired and sleeping right now. I wonder if she's crying again..

I couldn't stop wondering. I couldn't help it but to miss her.

‘God, I don't want her crying in pain again..’

~
Hilom ra kong nakig sabay nila mama ug papa sa dinner. And I thanked them for understanding my silence. I know that they know what I'm feeling right now but they're not questioning me.

Ilaha ra kong tan aw tan awon ug usahay manghupaw sila. I know gusto ko nila storyahon pero mas gipili gihapon nilang tagaan kog space.

After dinner, I went back to my room and naghinuktok usab. Sige nalang ko anig hinuktok ron. Samot na pagka realize nako nga klase ugma ug wala na koy Ange makita.. makauban.

Buanga ani uy. Mingawn man sad tag maayo

~
The next day. Si Mhel ang nibungad nako sa classroom. Her brows were furrowing at me.

“You're almost late, Tyron Gael. Aha si Anj? I have chika to her.” Gi check niya ang akong likod kung naa ba koy kauban. Nisamot rag kun'ot iyang agtang pagkakita nga wala. “Wala lage si Anj? Asa s'ya? Absent? Ngano? Naunsa? Omaygosh my friend..”

ANAK SA AMO NI MAMA (COMPLETO)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon