[texting, düzyazı]
sınav stresi, aile baskısı ve arkadaş sorunlarıyla baş edemeyen jeon jeongguk yorulmuştu, gitmek istiyordu ama yaşıyordu; sanal arkadaşı kim taehyung için.
!! okunma sayıları ve oylar arasında gozle gorulur bir farkvar. ya bolum atlıyorsunuz ya da 🥲 artık okumuyorsunuz... lutfen atlamamaya ve oylara dikkat edin♡
(gec gelen bolumler icin ozur dilerim... bolum sonunda konusalım)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
iyi okumalar!! 💖🌸
💫
Küçüklüğüm güzeldi, tek çocuk olmamın getirisiyle biraz şımarık sayılabilirdim. İstediğim kadar sevgi görüyor, bazen fazlasını bile gördüğüm oluyordu. Bundan hiçbir zaman şikayetim olmadı. Sevgiyi bilirdim, gösterirdim. Bir evlat ya da dost olarak en iyi şekilde sevmiştim. Bir sevgili olarak... Bu yeni bir adımdı, yeni ve iyiydi. Yabancılık hissettirmemişti çünkü biz, dost iken bile fazlasıyla yakındık, tıpkı bir sevgili gibi. Sadece adını vermiştik.
Ne zaman sevdiğim hakkında bir fikrim yoktu. Kendimi birdenbire Jeongguk'un sevgisine düşmüş bir şekilde bulmuştum. Ben her zaman, her duyguyu en yüksek ve uç seviyede yaşayan biri olmuştum ve her yanıma bulaşan bu aşk ki en yakın arkadaşımla doluydu, beni korkutuyordu. Jeongguk için yapabileceklerimin sınırı yoktu. O istesin, ölüme bile giderdim. Ah yani, bunu duysa bana fazlasıyla kızardı ama öyle işte. Bu bir takıntı ya da delilik değildi, sadece çok ama çok, kendimi unutacak kadar ve tüm benliğimle onu seviyordum, ona aittim.
O eşsiz bir çocuktu. Her şeyiyle çok özel ve güzeldi. Ne kadar inkar etse de her şeyde başarılıydı. Yapamayacağı şey yoktu resmen. Ancak, bu başarısıyla övünmezdi. Ona iltifat ettiğinizde küçük bir gülümseme belirirdi yüzünde, abarttığınızı söylerdi. Belli etmese de övülmek hoşuna giderdi ve onu çok cesaretlendirirdi. Onun yerinde başkası olsa tüm bunlarla egosunu tatmin etmeye çalışırdı. Belki de ona tutulma nedenlerimden biri de buydu, kalbi iyilikle doluydu.
Dersleri mükemmeldi, spor dallarında başarılıydı, onlarca madalyası vardı. Bunlardan pek bahsetmezdi. Hayran olunası biriydi. Hayvanları çok severdi, onları besler ve korurdu. Bitkilere ilgisi vardı. Bunlara ek olarak teknoloji konusunda da fazlaca bilgisi vardı. Tarihi de çok iyi bilirdi. Kitap okumayı severdi. Bir aralar yaprak koleksiyonuna merak salmıştı. Böyleydi işte, kendince minik şeylerle mutlu olurdu.
Belki de Tanrı, her şeyinin bu kadar mükemmel olmasına karşılık onu arkadaş konusunda şanssız kılmıştı.
Onun anlattığı kadarıyla, ilkokul zamanları iyi sayılırdı. Çocuktum zaten, diyordu. O zamanlarda da okulunda birinci olmasıyla bilinirdi, öğretmenlerinin favorisiydi. Öğrenciler de ona hayrandı. Ortaokulun ilk zamanları biraz yalnız kalmıştı, zorbalık gören bir kızı savunduğu için çocuklar onu da dışlıyordu. Biz de ortaokulun ortalarında tanışmıştık ve hikayenin buradan sonrasını tüm ayrıntılarıyla biliyordum. Bu zamanları da iyi sayılırdı ama sonlarına geldiğinde yakın arkadaşı onu yüzüstü bırakmıştı. Başka bir arkadaş grubundaydı artık ama onlara ait hissetmediğini söylerdi, son bir yılını da öyle geçirdi. Tüm bu zamanlarda yanında oldum, onu iyileştirdim. Yani, Jeongguk hep böyle söylerdi.
