LO$ER=LO♡ER ❀ taekook

32

merhaba... biraz geç geldik!! umarım affediliriz🥲💝 bölüm sonunda konuşalımm

iyi okumalar ♡

💫

Son 3 ay o kadar hızlı geçmişti ki dönüp baktığımda oldukça şaşırıyor, ve bir o kadar da mutlu hissediyordum. 

Geride bıraktığımız ayları düşündükçe gülümsüyordum, belki de gerçekten mutlu olduğum sayılı zamanlardandı. Ama biliyordum ki son değildi, şu an bana sımsıkı sarılmış beden yanımda olduğu sürece mutlu zamanlarım artacaktı. Ellerim belini okşarken düşünmeye devam ediyordum.

Sonuçların açıklanmasını büyük bir heyecanla bekliyordum. Hatta her sabah uyandığımda Taehyung'a mesaj attıktan sonra kontrol ediyordum. Bu kontrolüm neredeyse on beş dakika civarı sürüyor, tüm sitelere bakıyordum. Açıklanmadığını anlayınca da oflayarak tekrar yatıyordum. Birkaç haftamı rutin olarak böyle geçirmiştim.

Kendime zaman ayırabileceğim uzun bir zaman olmuştu ve fark etmiştim ki buna kesinlikle ihtiyacım varmış. Okumak istediğim kitaplara başlamış, yeni şeyler keşfetmiştim. Rahatlamıştım gerçekten, aklıma sonuçlarımın kötü olabileceği düşüncesi geliyordu ama üstünde fazla durmuyordum. O zamana kadar mutlu olmak istiyordum ve başarmıştım. Öyle ki Taehyung'u da çokça mutlu ediyordum, yüzünden tatlı tebessümü asla eksik olmuyordu.

Taehyung'um demişken, onun sınavı da tam beklediği gibi geçmişti. Sınav biter bitmez konuşmuştuk, iyi geçtiğini söylediği an çok mutlu olmuştum. O heyecanlı bir şekilde anlatırken duygulanmadan edemedim, çok özlemiştim ve tüm o gergin dakikalarımdan sonra onun mutlu tınısını duymak kalbimi yumuşatmıştı. 

Sınav kağıdı önüme geldiğinde asla beklediğim gibi olmamıştı. Zilin çalmasıyla beraber hemen başlamış ve tamamen sorulara odaklanmıştım. Stresimi yönetmeye çalıştım, biraz da olsa başarılı olmuştum. Ortalara geldiğim vakit gerilmiştim, zamanımın yetmeyeceği düşüncesi aklımı kurcalayıp durmuştu. O anlarda Taehyung'un dediği gibi kendime birkaç saniye izin verip derin bir nefes almıştım, onu düşünmüştüm çünkü güzel şeyler düşünmemi söylemişti.

Bir şekilde bitirdiğimde derin bir nefes alıp bakmamak için direndiğim saate dönmüştüm. Hâlâ on dakikam olduğunu görünce nasıl rahatladığımı hatırlıyorum. Sakince bütün cevaplarımı kontrol etmiş ve süre dolunca kağıdımı teslim etmiştim. Sınav yerinden çıktığımda aklımda sadece Taehyung vardı, hemen onu aramalıydım. 

Annemlerin yanına vardığımda hepsiyle sarılmıştık, nasıl geçtiği hakkında ufak sorular sormuşlardı. Hepsini rahatça cevaplarken Namjoon hyung da omzumu patpatlıyordu, desteği beni daha da mutlu ederken ona bir kez daha sarılmıştım. Annemlerin arkasından yürürken bana Taehyung'u sorduğunda utangaç bir şekilde gülümsemiş, yalancı bir kızgınlıkla omzuna vurmuştum ki telefonum da o anda çalmıştı. Namjoon hyung, cebindeki telefonumu çıkarıp ekrana baktığında gülerek telefonumu uzatmıştı.

Clyde, arıyor...

Arabaya varana dek kısaca konuşmuştuk. Ailesiyle yemek yemeye gideceklerdi, ondan önce arayıp nasıl olduğumu sormak istemişti. Beni çok sevdiğini söyledikten sonra vedalaştık, eve vardığımızda yeniden konuşacaktık. Biz de bir şeyler yemek için yola koyulurken kafamı Namjoon hyungun omzuna yaslamış ve dinlenmek için gözlerimi kapatmıştım.

Sınavdan sonraki günlerde her gece Taehyung ile evimizin hayalini kuruyorduk. Taehyung, yanında olduğum sürece sokakta bile yaşayacağını söyleyip duruyordu. Her defasında da gülüyordum çünkü Taehyung en ufak soğukta bile hasta olabilen birisiydi. Yani, sokakta yaşayabileceğimizi pek de sanmıyorum... Taehyung işte, muziplik yapmaktan vazgeçmiyordu. Gülüyorum diye aynı şeyi onlarca kez söylerdi. Ben de aynı şeye onlarca kez gülerdim, biraz tuhaf bir çifttik sanırım.