บรรพ ๐๑
ว่าด้วย...เรื่องคนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง
วันเสาร์อาทิตย์ผ่านไป
วันจันทร์ อังคาร พุธค่อยๆผ่านไป
หลงผิดคิดภาคภูมิใจ ก่อนโสดมาถึงวันนี้ ~
พอเถอะ
นั่นแหละครับท่านผู้ชม ตั้งแต่เลิกกับอิมนี่ก็ผ่านมาเกือบจะเดือนแล้วและเป็นหนึ่งเดือนที่ทรมานใจนิติกรอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ทุกวันนี้ไม่มีเสียงโทรปลุกจากอิม ผมต้องตั้งนาฬิกาเพื่อเอาไว้ปลุกตัวเองในตอนเช้า ไม่มีข้อความทักทายอรุณสวัสดิ์หากันใน LINE จากคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนสาวซึ่งสถานะตอนนี้ก็แปลงมาเป็นแค่แฟนเก่าไปแล้วเรียบร้อยทั้งที่กูไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด
กลายเป็นหนึ่งอาทิตย์ที่เหงาหงอยและโสดอย่างเต็มรูปแบบ อยู่แบบคนขี้แพ้ที่ต้องดูแลตัวเองไปวันๆ คิดแล้วก็ช้ำดีจริงๆ
ผมลืมตาขึ้นมามองเพดานห้องเป็นการทำใจอยู่สักพัก
เมื่อคืนถึงจะนอนก่อนเที่ยงคืน แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เช้านี้ดูรู้สึกสดชื่นขึ้นมาเลย เตียงเอย ผ้าห่มเอย หมอนข้างเอย แอร์เย็นๆเอย แม่งอยากนอนต่อ ไม่ต้องหลับก็ได้ แต่ขอแค่ได้นอนโง่ๆอยู่บนเตียงแบบนี้ไปเรื่อยๆก็พอ
วันนี้ผมมีเรียนบ่ายครับเลยไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้เพราะเมื่อคืนเข้านอนเร็วเลยรู้ว่ายังไงก็ต้องตื่นก่อนเที่ยงอยู่แล้ว พอนึกได้ก็พยุงร่างพังๆของตัวเองขึ้นมานั่งเกาตูดแล้วเอามือขึ้นมาลูบหน้าต่อ มองดูนาฬิกาในมือถืออีกทีถึงได้รู้ว่านี่เพิ่งจะ 7 โมงนิดๆ ไอ้สัด กูตื่นเร็วกว่าวันมีเรียนเช้าอีก ทำไมนะทำไม
รู้ดังนั้นผมจึงทิ้งตัวนอนลงต่อ แต่จะข่มตาหลับอีกมันก็ไม่หลับแล้ว เลยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็คเรตติ้งตัวเองด้วยการพิมพ์ข้อความสั้นๆลงไปในสถานะเฟซบุ๊กว่า 'โสด' เรียกยอดไลค์ถล่มทลาย ทำลายสถิติสเตตัสก่อนหน้านั้นไปด้วย 70 ไลค์ภายใน 1 นาที
