บรรพ 11
ว่าด้วย...จุดจบสายแข็ง
ตลอดอาทิตย์นี้ดูเหมือนพายุจะเข้าครับ วันทั้งวันฝนเลยตกปรอยๆไม่ยอมหยุด
ตกแต่ละทีถนนหน้าหอก็แทบจะกลายเป็นอควาเรี่ยมให้ฝูงปลาเข้ามาว่ายเล่นได้อยู่แล้ว มันก็ดีอยู่หรอกที่อากาศไม่ร้อนแถมยังเย็นสบาย แต่บรรยากาศแบบนี้มันน่านอนเกาตูดใส่แอร์อยู่ที่หอมากกว่าขับรถตากฝนมาเรียนไหมวะ
แต่ก็อย่างว่า เป็นนักศึกษา มีหน้าที่เรียนก็ต้องเรียนครับ
นี่ก็นึกว่าฝนจะหยุดตกไปแล้วแต่ก็ดันสาดลงมาตอนผมตัดสินใจซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ไอ้คีมที่ไอ้แจ็คมันเป็นคนแว๊นซ์ออกมาแล้วอีก
ทรงผมทรงเผ้าที่เซตมาแต่เช้าล้มพังระเนระนาดกันให้หมด จะเอารถตัวเองมาก็กลัวจะไม่มีที่จอดอีก มอผมนี่ดีนะครับ หลังมอของกินเพิ่มน้ำหนักเพียบ ร้านชาบูหมูกระทะก็ผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด มีรถเยอะที่สุดในสามโลกและให้อภิสิทธิ์รถนอกวงเวียนไปก่อนเสมอ แถมยังหาที่จอดยากอีก
ก็นั่นแหละครับ ทุกวันนี้ถึงอากาศจะเปลี่ยนแปลง ถึงฝนจะตก ถึงฟ้าจะร้อง ถ้าพี่ไม่เห็นหน้าน้อง...อ้าว ไม่ใช่หรอ งั้นเอาใหม่ ทุกวันนี้เขาว่าฝนมันทำให้คนเหงายังไงก็ยังคงเหงาอยู่อย่างนั้นแหละ แต่ผมก็ยังเป็นนิติกรคนหล่อของมอคนเดิมที่เพิ่มเติมดันโดนเท
เนื่องจากมีเรียนภาษาอังกฤษที่ตึกเรียนรวมของสำนักศึกษาทั่วไป พี่สิงห์ตื่นสายบอกขี้เกียจอาบน้ำบวกกับฝนตก อกหัก ท้องเสีย น้ำที่บ้านไม่ไหล สารพัดความตอแหลพี่มันเลยไม่มา ไอ้แจ็คก็โดดไปทำธุระเรื่องทุนอะไรของมันไม่รู้ เล่นเอากูมาปล่อยทิ้งไว้แล้วก็หายหัวไปเลย
ส่วนคีมแสนดีคนเดิม เมื่อวานช่วยพี่เขาทำงานละครเวทีตากฝนหนักไปหน่อยมันเลยเป็นหวัด ไอ้แจ็คบ่นว่านอนสำออยอยู่ที่หอนู่นแต่จริงๆแล้วติด PUBG ไอ้เ**้ยนี่วันๆไม่ทำอะไรครับ เตะบอลแดกข้าวเสร็จไม่กลับหอก็ไปร้านเกม
