บรรพ 13
ว่าด้วย...เก่งมาจากไหนก็แพ้หัวใจอย่างคุณ
สวัสดีวันพฤหัสฯที่แสนสดใส
ต่อไปนี้ขอยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ช่วงหมดโปรฯ หรือเรียกอีกอย่างว่าช่วงหายหัวนั่นเอง
หายไปทั้งคนทั้งโซเชียลเลยครับ
ผมหมายถึงไอ้บีบอมนั่นแหละ ตั้งแต่ได้เจอกันวันที่ละครเวทีเสร็จ ไม่อยากจะบอกเลยว่าหลังจากนั้นคุณหลวงท่านก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย ตั้งแต่เกิดมาทั้งชีวิตนิติกรคนหล่อเพิ่งจะเคยรู้จักกับคำว่าเหงาสุดก็ตอนนี้ เออ เหงาด้วย หิวด้วย
ถ้าจะถามว่าหมดโปรฯจริงไหม ก็จะขอตอบเลยว่าไม่จริงหรอกครับ
อันที่จริงมันแค่หายไปอ่านหนังสือสอบ อ่านจริงอ่านจังมากเว้ย อ่านเหมือนทั้งชีวิตนี้เกิดมาเพื่ออ่านหนังสือแล้วก็ตายไปพร้อมกับประมวลกฎหมายเล่มหนาๆเท่าปาหัวไอ้แจ็คแตก แรกๆก็ไปอ่านด้วยกันอยู่หรอก พอหลังๆมานี่ ยิ่งช่วงใกล้สอบมันก็หายตัวเหมือนคนลักลอบหนีออกนอกประเทศไปเลย
โชคดีเหลือเกินผมที่ไม่เรียนตามที่พ่อเคยแนะนำ กว่าจะจบคงได้กลายเป็นคนวิกลจริตก่อนอย่างที่พวกเพื่อนๆที่เรียนนิติศาสตร์เคยบ่นเอาไว้ในเฟซ
แค่นี้ผมยังหลอนมันที่ชอบพูดคนเดียวกลางดึกจนคิดว่ามีซิกเซนส์คุยกับกุมารทองน้องจุกน้องแดงซึ่งจริงๆแล้วแค่ท่องประมวล นี่ขนาดผมชอบคณิตฟิสิกส์แล้วมาเรียนวิดวะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าไปเรียนพวกท่องจำแบบมันนี่จะไม่คางเหลืองตายเลยหรอ
อันนี้ก็ว่าสัปดาห์ละครเวทีที่ผ่านมาคือเดอะเบสความเหนื่อยกายเหนื่อยใจชิบหายแล้ว กระผมก็อยากจะนำเสนอเทศกาลนรกเข้าชิง นั่นคือเดือนแห่งการสอบไฟนอลที่ได้มาเยือนเซอร์ไวเวอร์ในมอทั้งหลายแหล่ตั้งแต่หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาแล้วนั่นเอง
ยิ่งไปกว่านั้น พวกคุณจะได้พบกับปรากฏการณ์ที่หาจากไหนไม่ได้ ซึ่งนั่นก็คือ วันไนท์มิราเคิล เคิล เคิล เคิล...
