Taehyung'un gidecek yeri yoktu. Arkadaşlarına şimdiye kadar zaten ağırlık vermişti. Eninde sonunda mecbur kalmış tekrar Jungkook'la olan evlerine geldi. Saatlerdir hiç konuşmadan öylece oturuyordu.
Bu durum Jungkook'u aşırı rahatsız ediyordu. Bebeğini öyle görmek kalbini acıtıyordu. Endişeleniyordu Taehyung için. Onunla konuşmayı denedi fakat esmer adam hiç cevap vermedi Jungkook'a.
Jungkook tekrar konuşmayı denedi. Taehyung'un yanına oturup elini tuttu. En ufak bir kıpırtı olmadı Taehyung'ta. Donmuş gibiydi.
"Bebeğim lütfen böyle yapma, endişelendiriyorsun beni"
Taehyung ağırlıkla kirpik çalarak yerde tek noktaya kilitlenmiş bakıyordu. Aslında çığlıklar atıyordu, bağırarak ağlıyordu fakat kimse duymuyordu sesini. Kimsenin kendisine ulaşmasına izin vermiyordu. Jungkook'a bile izin vermiyordu artık.
Ablasının son hali ve annesinin söyledikleri aklından hiç çıkmıyordu. Ne yapacaktı bundan sonra? Herkes her şeyi öğrenmişti.
"Taehyung yalvarırım tek bir kelime söyle artık" Jungkook en sonda dayanamadı ve hıçkırarak sevdiği adama söylendi. "Lütfen korkutma beni"
Taehyung başını yavaşça sağa çevirip Jungkook'a baktı. Dolan gözlerine baktı. Kıyamıyordu ona. Baş parmağını uzatıp Jungkook'un gözünden yaşı sildi. "Ağlama" dedi kısıkça.
Sonunda konuşan Taehyung'a gülümsedi Jungkook. Saatlerdir ağzını açmıyordu. Ondan tek bir kelime bile duymak iyi geldi Jungkook'a. Taehyung hala baş parmağıyla Jungkook'un yüzünü okşuyordu, o sırada Jungkook elini Taehyung'un elinin üzerine koydu. "Her şeyin geçeceğine söz veriyorum" dedi.
Taehyung hiç inanmıyordu artık bu lafa. Her şey giderek daha kötü oluyordu. Sadece başını sallayıp tekrar önüne döndü. O sırda kapıları çalındı. İkisi bir süre birbirine baktı. Kim gelebilirdi ki?
Jungkook kalkıp kapıyı açtığında hiç beklemediği birini gördü. Annesi gelmişti. "Anne, ne işin var burda?"
Kadın oğlunu umursamadan içeri girdi. Jungkook kapıyı kapattığında beraber salona geldiler. Kadın, Taehyung'u gördüğünde sinirlendi fakat kendine hakim olup esmer adamın karşısına bacak bacak üstüne atarak oturdu. Sakin ve soğuktu. Taehyung ne yapacağını bilemedi. Ağzını açıp tek kelime bile etmedi. Şaşkın ve gergindi. Bayan Jeon'un ne işi var burda diye düşündü.
"Demek gizli eviniz hmm?" Kadın evde göz gezdirirken Jungkook Taehyung'un yanına oturdu. "Geleceğinden haberim yoktu" diye fısıldı Taehyung'a. Esmer adam yavaşça başını salladı.
Kadın bakışlarını Taehyung'a çevirdiğinde gözlerinin içine baktı. Esmer adam o gözlerden korktu.
"Seni uyardım değil mi küçük Taehyungie, ama beni görmezden gelmeye ve oğlumla birlikte olmaya devam ettin" dedi sakin bir şekilde.
Taehyung ne demek istediğini anlamadı. Bayan Jeon'un kendisini uyardığını hatırlamıyordu. Sonra o bilinmeyen numaradan gelen mesajlar aklına geldi. Gözleri kocaman oldu.
Kadın gülümseyip konuşmaya devam etti. "Öyle kedi yavrusu gibi bakma Taehyung, ilişkinizden haber vardı, siz kendinizi ele verdiniz"
"Anne!" Jungkook annesi susturmayı denedi fakat kadın oğlunu dinlemedi bile. Bakışlarını Taehyung'a çevirdi "Sizi gördüm, oğlum senin için restoran kapatmıştı, beraber yemek yediniz dans ettiniz sonra bu eve geldiniz, devamını söylemek istemiyorum"
Taehyung kadını şaşkınlık içinde dinledi. O zamandan beri haberi ve hiç bir şey yapmadı. "Neden bunu gizlediğimi merak ediyorsanız söyleyeyim" dedi kadın gülerek.
