44

167 7 0
                                    

"Bakit ka nakatayo?" I muttered a curse when Nessie caught me red handed. Umupo ako muli sa kama habang sapo ang tahi ko. Kalalabas ko lang sa hospital at dito agad ako dinala sa kuwarto ko.

She chose to stay here in the mansion to take care of me. Hindi tumutol ang mga magulang niya at alam kong dahil na rin sa pagtanaw ng utang na loob sa pagligtas ko sa anak nila.

She was currently staying at the room next to me. Puwede namang dito na pero nanahimik na lang ako. Baka mas lumayo pa siya imbes na mapalapit. 

Alam ko namang hindi pa namin napag-uusapan kung ano na ang mangyayari sa amin dahil umiiwas siya. Natutunugan ko na ang magiging sagot niya at naghihintay na lang ako kung kailan niya sasabihin sa akin ang desisyon niya. I am also buying time to spend with her while she's here.

Hindi ko gagawing panghawak sa leeg ang pagligtas ko kay Nessie para manatili siya. Hindi ako ganoon. I will rather face the truth and live with the pain of not having her around than let her stay unwillingly and only because she felt indebted to me.

Isinara niya ang pinto at lumapit sa akin. I was about to explain that I was thirsty and she lifted the hem of my shirt and touched my wound. Itinikom ko ang bibig ko.

Ibinaba na niya ang damit ko at saka iniangat ang tingin sa akin. "Masakit?"

Umiling ako. "Kumikirot lang."

"Bakit ka kasi tumayo?" She sounded upset and with the way she fiddled her fingers, I know she was itching to smack me. But I was wounded and as tempting as it was, she would not. 

"Naiinom ako."

"You could have told me."

"I did. Sumisigaw ako pero hindi mo yata marinig."

"Oh. Sorry. Hindi ko napansin. I am writing another novel again?"

"Back at it already?"

She shrugged. "It is a good diversion after everything..."

Hindi ako nagsalita. I do not know her mental stability. I wanted to ask and yet not make it look like I'm prying but instead caring. Gusto kong malaman kung kumusta siya ngayon pagkatapos ng delubyo. I wanted to ask if she had already visited a therapist and if ever she experienced nightmares. I admit I wake up every middle of the night panicking that I am still at that time that Nessie went missing.

Tumayo siya at waring may pupuntahan kaya hinawakan ko agad ang papulsuhan niya. She threw me a questioning look. 

"Saan ka pupunta?"

She eyed me like I am dumb. "Kukuhanan ka ng tubig?" Nailing siya. "Bold of you to think that you are capable of climbing down the stairs."

I winced. Nakalimutan ko ang tungkol doon. "Stay. Hindi na ako nauuhaw."

She raised her brows. Mukhang may ibabato pa yata siya sa akin ngunit pinili niyang manahimik at naupo muli sa tabi ko.

We fell silent and I do not like to stay that way. I yearned to hear her voice. "Hindi hinahanap ng mga tao si Romano?"

I do not know what happened to his body. Ang alam ko lang ay namatay na siya. Na pinatay siya sa mismong tabi ni Nessie. I was grateful that they save Nessie but giving her that awful memory? Sinermonan ko sila.

Umiling siya. "Surprisingly, walang naghahanap sa kanya. His sudden disappearance did not raise any suspicion. Even the authority do not care."

"Baka hawak na ni Chronos ang ilang police." I cannot believe how quick they were at conquering everything.

She sighed. "Hindi ako makapaniwala na huminga ka ng tulong sa kanila. Your cousin is a dangerous man. Hindi dapat siya ang nilapitan mo. Did you know that the one responsible for killing Romano is Hades? Chronos is a sick man," dismayado niyang sabi.

The Truth About Us (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon