PALMİYE ZAMANLARI

BAŞLANGIÇLAR 'ACI¿' DOLUDUR

"Bir hikayeyi tamamlamadan başka bir hikayeye başlamak tarzım değildir okuyucularım bilir ama derler ya, ilham geldi :) hem böyle sıcak aylara yaza giriş yaparken içinizi ısıtıp umutlarınızı yeşertecek ve sizi de sonsuz yaz maceraları için heyecanlandırıp sabırsızlandıracak tatlış bir hikaye olsun ;) umarım okurken eğlenirsiniz tatlişlarım, ben yazarken çok eğlendim 😻 hepinizi çok seviyor ve iyi bayramlar diliyorummm şeker tadında 😉 veveve AKF'yi devam ettirmeyecek misin gibi aklınızda sorular oluştuysa, edeceğim merak etmeyin. Hiçbir işi yarım bırakmayı sevmem ;)

Multi Rima, iyi okumalarr 💋'

İsmim Rima. 17 yaşındaki bir genç kız olarak yaşıtlarımdaki kızlara göre biraz daha sessiz, olgun, farklı bir dünyadan olduğunu düşünen(ya da geçmiş tarihlere ait), biraz fazla hayalperest ve birazcık da mükemmelliyetçiyim. Okuldayken aslında olmak istediğim kişiden çok uzağım, bu saçmasalak eğitim sisteminin beni olmak zorunda bıraktığı kişiyim de denebilir. Ama hele o beden eğitimi dersleri.. En büyük kabusum diyebilirim. Yani toptan korkan biriyseniz neyden bahsettiğimi gayet iyi anlıyor olmalısınız, en azından bu konuda yalnız olmadığımı yıllar geçtikçe öğrendim :) Neyse ki yazları anneannemin yazlığına kaçıp en az bir ay kalabiliyorum ki resetlenip kendimi bulabileyim. Orada her şey çok farklı, daha güzel ve özgürüm. Yılların getirdiği arkadaşlıklarım, deniz, kum, güneş.. İnsanları bile daha ayrı, daha güzel oranın. En azından herkesin mutlu olduğunu görebiliyorsunuz ve enerjileri sizin de modunuzu yükseltmeye yetiyor :) Evet, kendimi anlatırken normalde olduğumun aksine gevezeyim, biliyorum. Ama bu hikayeyi anlatmak zorundayım, benimle mezara kadar gitmemeli yani, anlatabiliyor muyum? Her zaman bir umut vardır, unutmayın :) İyi okumalar..

2 yıl önce, Lise 1

"Rima, gel hadi sen de oyna bak alışacaksın oynaya oynaya biliyorum." Buse'yi içim sıkıla sıkıla dinledim. Her zamanki sözleriydi. Yani yaklaşık üç aydır her öğle arası voleybol oynamaya giderlerken sarf ettiği sözler:

"Yanınızda oturup izlerken daha çok keyif alıyorum emin ol. Şimdi Furkan'ın bana bağırış çağırışlarını hiç çekemeyeceğim cidden."

"Ne bağırması kız, oyun oynuyoruz işte."

Gözlerimi devirdim ve role girip aynı Furkan'ın yaptığı gibi bağırmaya başladım:

"Niye vurmadın Rima! Kör müsün kızım! Kolun mu tutmuyo vursana şu topa! Alo! Hareket etsene! Uyumasana! Bilmiyorsan oynama!.. Daha saymamı ister misin?"

Buse şirin bir gülümseme göstermeye çalıştı:

"Peki, tamam kenarda izlersin. Gel hadi gidelim."

"Sen git kitabımı alıp geleceğim."

Malesef yakın olduğum tüm arkadaşlarım voleybol delisi oldukları için öğle aralarında yalnız kalmaya mahkumdum. Hatta bazen kaptırıp diğer teneffüslerde gittiklerinde o zaman da yalnız kalıyordum. Yalnız kalmamak için çaresizce birinin canının istememesini, havanın kötü olmasını ya da hasta olmalarını filan bekliyordum, ne yapayım? Kötüydü cidden.

Sınıftan okuma kitabımı alıp dışarı çıktım ve yanlarındaki banka oturup kitabımı okumaya başladım. Haftasonuna kadar dayanabilirdim, sakin olacaktım, neyse ki haftasonu yazlıktan yakın olduğum Hazal'la buluşacaktım ve bu aklımı dağıtarak beni bir süre idare ederdi.

Teneffüs bittiğinde bizimkilerle birlikte kendimi bir kez daha fazlasıyla yalnız hissederek sınıfa girdim ve bıkkın bir şekilde dersleri dinledim.