Askeriye Sahuru || Texting

2.1

Bir tane tt gördüm bizim tim geldi aklıma yorumlara linki bırakacağım... Çok tatlılar...

Oy ve yorum yapmayı unutmayın iyi okumalar...

😽🖤☀️

Dizlerim titremeye başlarken saniyeler geçmesine rağmen ortamda nefes sesi bile yoktu.

Annem az çok neler olduğunu anlamış gibi görünse de onun da sinir kat sayılarının yükseldiğini bana da aynısını verdiği gözlerinden anlayabiliyordum.

"Güneşçim, dışarıda bıraktın bizi annem. Yol yorgunuyuz kızım biz."

Her şey normalmiş gibi davranarak babamı telkin ediyordu ancak babamın kömür karası gözleri bir kere bile bana değmemiş arkamdaki benden uzun olan adamları inceliyordu.

"Buyurun anne, aşk olsun benim içeri almamı mı bekliyorsunuz? Sizin eviniz burası."

Annem içeri geçerken babam da annemi takip ediyordu. Hala bana bakmadan ilerlerken yanımdan geçtiği an o kalın sesi ile laf söylemekten geri durmadı.

"Ev yol geçen hanı olmuş Belin. Önüne gelen sormadan girdiği için kızımız alışkın değil içeri buyur etmeye."

"Mehmetçim, hayatım sonra konuşalım bunları. Kızımızın misafirleri var."

Annem flash tv oyunculuğu sergilerken Ali Kaanlar gittikleri ilk an en çok o kızacağını biliyordum.

"Biz kalkıyorduk zaten." Sarp soğukkanlılıkla ilerlemeye devam ederken çoktan kapıya ulaşıp ayakkabılarını giymeye başladı.

"Yok canım erken daha biraz daha oturun delikanlı." Koridorumuz dar ve uzun olduğu için hepsi tek sıra halinde salona dizilmişlerdi ve ilerlemeleri için Sarpın ayakkabısını giymesi gerekiyordu. En arkada kalan Turgut ise babamla yüz yüze baktığından korku ve saygıyla karışık cevap verme gereği duydu.

"Yok Bey Amca biz gidelim. Sizde kusura bakmayın lütfen."

"Bey Amca?" Babam daha da sinirlenerek Turguta bakarken Turgut bu sefer telaşla konuşup kendini rezil etti.

"Bey Abi demek istedim kusura bakmayın çok gençsiniz. Hatta ben sizden daga yaşlıyım. Boşluğuma geldi gerçekten."

Bir an Turgutu kollarından dürtüp "Sen babamdan uzun, güçlü ve askeri eğitim almış birisin. Kendine gel." Demek istiyordum ama bu babamı daha da sinirlendirirdi. 

Onlar hızla evi boşaltırken babam kah yerine oturdu kah yerinden kalktı. Ne açıklama yapacağımı bilmiyordum.

Sevde kapıyı kapattıktan sonra kilit sesiyle babam hızla bana doğru döndü.

"Güneş saatin kaç old-"

"GÜNEŞ SEN KENDİNDE MİSİN KIZIM?" Babamı bir anda sus pus eden annem son sesiyle bana bağırırken kendimi tutuyordum.

Haksız da olsam birinin bana bağırması beni de sinirlendiriyordu. Babam en azından benimle kavga etse bile bana bağırmazdı.

"Kendimdeyim anne."

Babam yerine otururken kolundaki gümüş rengi saate tekrar baktı.

"Saat gecenin ikisi, evinde altı tane izbandut adam var. Siz iki kızsınız Güneş. Ülke de bu kadar kötü niyetli insan varken nasıl böyle güvenip evinize alırsınız."

Annemin mavi gözleri dolmaya başlarken onların benim için endişelendiğini biliyordum.

Bu ülkede her gün onlarca, yüzlerce kadın tecavüze uğruyordu, öldürülüyordu. Kadınları geçtim, geçilmezdi ama, küçücük çocuklara bile aynısını yapıyorlardı.