Askeriye Sahuru || Texting

2.7

Özlediniz mi bizimkileri? Geldik geldiiik

Keyifli okumalar oy ve yorum yapmayı unutmayın 😽🖤☀️

1 ay. Koskoca bir ay geçmişti kaçırılmanın üzerinden. Sevde'nin yüzündeki yaralar geçse de her gece ağladığını bir ben duyardım.

Ruhu iyileşsin istiyordum.

Korkmasın artık istiyordum.

İyileşecekti de.

Beni Ali Kaan nasıl iyileştirdiyse onuda ben iyileştirecektim. Zamanla.

"Güneş millet ağaç oldu hadi."

Şimdi ise bu sefer gerçekten Mardine gidiyorduk. Uçağımız 2 saate kalkıyordu.

"Tamam Sevde. Beklesinler işleri ne? İki dakika hazırlanıyoruz şurada."

Aşağıda bekleyen tam takır Hilal timi yaklaşık 2 saattir bekliyorlardı gerçekten.

"Ya bir haftadır hazırlanıyorsun sen. En fazla 2 ay orada kalacağız. Evi taşımıyoruz."

"Ya düğünüm olacak benim o iki ay içerisinde farkındaysan. Eşyalarım eksik olursa rahat hissedemem. Stres yaparım, herkeside sıkıntıya sokarım."

Sevde'nin telefonu tekrar çalmaya başlayınca ağlarcasına ses çıkardı.

"Arayacak başka kimse yokmuş gibi Sarpa aratıyorlar bir de ya."

"Ya bak herkes farkında herşeyin. O salan Sarp Behlül gibi davranıyor sadece. O yüzden olmaz ondan."

Aslında kimse hiçbir şeyin farkında değildi. Sarp o günden sonra Sevdeyle doğru düzgün iletişim bile kurmuyordu. Sevde de onla kurmuyordu zaten.

Oturup bu konuyu konuştuğumuzda üzüldüğünü söylemişti. Turgutun değil Sarpın onu çıkarmasını isterdim demişti. Çıkarmasa bile orada hiçbir şey yapmadan dikilmesi onu daha çok üzmüştü.

"Bu konuyu konuşmak istemiyorum." Tekrar telefonu çalmaya başlayınca büyük bir nefes alarak konuştu tekrar.

Şükür Turgut arıyor." Telefonu hızla açarken birazdan ineceğimize dair birkaç şey söylemeye başladı.

Birde Turgut vardı. Bir ayda yerimi kapmıştı. Sürekli Sevdeyle birşeyler yapıyor, bir yerlere gidiyorlardı.

Bir ara Sevde'nin Turguta fal bilr baktığını görmüştüm.

Turgutu kıskanmak benim suçum değildi. Haklıydım.

Herşeyi tam bitirmiştim ki zil çalmaya başlayınca Sevde ellerini anlına yapıştırdı.

"Adamları kapıya getirdin sonunda Güneş. Afferin ya." Üstünde olan siyah ve şık tulumun aksine ayağında tavşanlı ev terlikleri ile kapıya giderken bende valizleri kapıya sürüklemeye başladım.

"Sabahtandır ben arıyorum açmıyorsun Turgut arayınca şak diye açıldı telefon."

Tam koridoru dönmeden duyduğum sesle duraksadım.

Sevde de bunu beklemiyor olacak ki bir kaç saniye duraksama yaşadı.

"Senin neden aradığını biliyordum. Turgut bir şey ister diye açt-"

"Yalan atmana gerek yok bence. Senle konuşmak istemiyorum demek bu kadar zor değil."

Çat diye büyük bir sinirle sözünü kestiğinde Sevde zaten bu aralar hassas olduğu için araya girme ihtiyacı hissettim.

Bir kaç adımla görüş açılarına girmemle yüksek enerjili bir seste konuştum.

"Aaa Sarp valizleri almaya mı geldin?. Ay vallahi bende nasıl aşağı götüreceğimi düşünüyordum."