ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

ΔΩΡΟ

Κυριακή του Πάσχα, 21 Απριλίου 1968

- Ουφ, ησυχία επιτέλους!

- Κοιμήθηκε;

- Ξερός έπεσε. Με όσα κουκλάκια χωρούσαν στα χέρια του...

- Σιγά μην έφευγε σήμερα από εδώ... Σινάμενος κουνάμενος με το σακίδιο στο χέρι μας ήρθε...

- Πώς και πώς το περίμενε...

- Κουράστηκες και συ, Λενιώ μου, ε; Πάνε να ξαπλώσεις και έρχομαι.

- Τι να κουράστηκα, μωρέ Λάμπρο, λες και μ' αφήσατε να κάνω τίποτα! Σε μια καρέκλα με βιδώσατε, με το ζόρι κουβάλησα δυο πιρούνια...

- Άντε, παραπονιάρα! Θα 'πρεπε να κολακεύεσαι που σ' έχουμε στα ώπα ώπα...

- Το κεφάλι μου βουίζει σαν μελίσσι όμως με τόση βαβούρα... Που να χα πιει κιόλας... Σταμάτα και συ πάνω κάτω σαν τη μέλισσα! Θα τα τακτοποιήσουμε αύριο τα υπόλοιπα... Έλα κάτσε δω.

- Ήταν υπέροχα σήμερα.

- Το φχαριστήθηκες, έτσι;

- Γίνεται να μην το χάρηκα; Η γυναίκα μου χαμογελάει, το πλασματάκι μας εδώ μέσα, σας έχω όλους κοντά μου, την οικογένεια μου, τους χωριανούς που μας νοιάζονται, καλό φαΐ, καλό κρασί, μουσική, χορό... Πόσο καιρό είχα να σε χορέψω, βρε Λενιώ;

- Από τους αρραβώνες της Δροσούλας.

- Σωστά... Αυτή τη ζωή θέλω να φτιάξουμε, κορίτσι μου. Αυτή μας αξίζει. Τέτοια και καλύτερη.

- Και καλύτερη, ε; Περίμενε μισό λεπτό.

- Τι είναι αυτό; Όχι πασχαλιάτικα λογαριασμός, για το θεό!

- Ανόητε! Άνοιξε το!

- Τι... τι είναι αυτά;

- Το δώρο σου, αγάπη μου.

- Καλά τι... πώς;

- Το πήρε το μάτι μου στην εφημερίδα, έψαξα στα βιβλία σου και βεβαιώθηκα. Θυμήθηκα τότε, φοιτητής, που μου χες πει για εκείνη την παράσταση που είχες δει...

- Που έτρεξα μετά να πάρω το βιβλίο και διαβάζαμε μαζί τους διαλόγους... Αλλά και πάλι, πώς... Μόνο Μεγάλη Παρασκευή το κουνήσαμε απ' το χωριό που γυρίσαμε όλους τους Επιταφίους της περιοχής... Αν έφτανες στην πρωτεύουσα μάλλον θα το 'παιρνα χαμπάρι ότι λείπεις!

- Ωχού, όλα θες να τα μαθαίνεις! Αγγάρεψα τον Νικηφόρο... Μη με κοιτάς έτσι, αν δεν το συνδύαζε με δουλειές δικές του δεν θα το 'κανα!

- Θα ξόδεψες πολλά λεφτά όμως γι' αυτό, δεν χρειαζόταν...

- Και άμα ξόδεψα δηλαδή τι; Δεν μπορώ να ξοδέψω για τον άντρα μου; Και για να σε προλάβω, για το ξενοδοχείο επέμεναν η Ασημίνα και ο Νικηφόρος. Εκείνοι το κανόνισαν, δώρο από εκείνους, δεν μου άφησαν περιθώριο ν' αρνηθώ. Τι... γιατί τα κοιτάς έτσι... Δεν... δεν σ' άρεσε;

- Τι, τι λες, καρδιά μου, είναι το καλύτερο δώρο που έχω πάρει ποτέ! Απλά να... μην ταλαιπωρηθείτε... Είναι αρκετή διαδρομή.

- Είναι, αλλά η κούρσα της Βιολέτας... Ναι θα μας τη δώσει το κανόνισα, είναι μια χαρά βολικότατο αμάξι και συ ο καλύτερος οδηγός!

- Μικράκι, εκδρομές και θέατρα απ' την κοιλιά της μαμάς σου, τυχερούλι! Θα σου αρέσει πολύ, Λενιώ μου, θα το δεις! Και δεν έχω πει ένα ευχαριστώ τόση ώρα, ο βλάκας! Είναι που ξαφνιάστηκα... Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ! Το ερχόμενο Σάββατο, λοιπόν!

- Το ερχόμενο Σάββατο. Χρόνια πολλά, αγάπη μου! Πολλά και καλά.

- Μαζί σας σίγουρα καλά. Έλα δω...

- Μμμμμ... κλείνουν τα μάτια μου νομίζω...

- Και μένα... κουραστήκαμε τελικά... Σβήσε τα κεριά σου Λενιώ και πάμε, με το ζόρι θα σε βλέπω σε λίγο...

**********

Σάββατο, 27 Απριλίου 1968

- Καλά έκαναν κι επέμεναν ο Νικηφόρος και η Ασημίνα. Δεν θ' άντεχα να οδηγάω πάλι μες τη νύχτα, θα μας χαλούσε τη βραδιά. Ακόμα ν' αλλάξεις; Είπαμε, σου πάει το φόρεμα, όλοι σε κοιτούσαν, αλλά αύριο πάλι... Ε! Λενιώ! Μόνος μου μιλάω;

- Ε; Ναι... τώρα ναι... τώρα, αλλάζω...

- Καρδιά μου, είσαι εντάξει; Για... για να σε δω... τι ματάκια κόκκινα είναι αυτά; Ποιος το πείραξε το κορίτσι μου; Τι έγινε;

- Τίποτα... τίποτα, βλακείες...

- Μη μου λες τίποτα...

- Ίσως... παραέγινα ευαίσθητη.

- Σ' επηρέασε το έργο μήπως και δεν το λες; Έλα δω, ευαισθητούλα.

- Λάμπρο... τόσο εύθραυστη είναι και η δική μας ευτυχία; Προχθές... παραλίγο θα με τρέχατε στους γιατρούς... Τρόμαξα ότι θα χαλούσε το δώρο σου, ότι θα χαλούσαν όλα...

- Ε τώρα, τι λόγια είναι αυτά και μαυρίζεις την καρδούλα σου;

- Δεν το θέλω, συγνώμη σε στεναχωρώ και σένα... Θα μου περάσει, γίνομαι υπερβολική, το ξέρω...

- Άκουσε με. Εδώ, στα μάτια να με κοιτάς. Η δικιά μας ευτυχία έχει λούτρινα ζωάκια. Και τα λούτρινα ζωάκια δεν σπάνε.

- Δεν σπάνε.

- Έτσι μπράβο. Πέρασες καλά;

- Ήταν υπέροχη η παράσταση. Και η βόλτα.

- Αν θέλεις και αύριο βόλτα, προηγείται η ξεκούραση, κυρία Σταμίρη και μικρό Σταμιράκι! Έλα να σε ξεκουμπώσω και η αγκαλιά μου σε περιμένει σ' αυτό το κρεβάτι που μου φαίνεται πολύ πολύ βολικό...