Ιούλιος 1968
- Αγάπη ... μου ... Λενιώ μου...
- Λάμπρο...
- Είμαι δίπλα σου τώρα.
- Φτάσαμε; Ναι... θυμάμαι... Με κουβάλησες... Η φρικτή μυρωδιά του αίματος... μου ανακάτευε το στομάχι... Σταμάτησε, Λάμπρο;
- Μ' άφησαν επιτέλους.
- Σταμάτησε μάλλον... Δε μυρίζω τίποτα... Μα... κάτι μου φράζει το στόμα, Λάμπρο!
- Κόντεψα να τρελαθώ τόση ώρα...
- Πάλι δεν μπορώ... Βοήθεια, Λάμπρο! Όχι, όχι, κάνω λάθος... Χάρη σ' αυτό αναπνέω...
- Θα γίνεις καλά, κορίτσι μου. Μαζί θα το ξεπεράσουμε κι αυτό.
- Λάμπρο, τι έπαθα;
- Χρειάζεσαι ξεκούραση μόνο, εντάξει; Όλα θα είναι καλά...
- Πες μου...
- Έχασες πολύ αίμα, καρδιά μου... Σου έκαναν μετάγγιση.
- Τι; Τι λες, Λάμπρο;
- Ίσως χρειαστεί ξανά. Πρέπει να μείνεις έτσι για λίγο, να σιγουρευτούμε ότι δεν θα υπάρξει άλλος κίνδυνος.
- Το μωρό μας;
- Μη μου ανησυχείς, ναι;
- Το μωρό μας, Λάμπρο!
- Δεν θα σας αφήσω λεπτό.
- Πες μου για το μωρό!
- Ούτε για το πλασματάκι μας ν' ανησυχείς. Ταλαιπωρήθηκε λίγο, αλλά το ξεπερνάτε. Να, έτσι, να νιώθει και το δικό σου άγγιγμα.
- Ευχαριστώ...
- Ο μπαμπάς είναι μαζί σας, καρδούλα μου. Και σας αγαπάει πολύ...
- Μίλα του...
- Θα είστε... μια χαρά θα είστε. Και συ και η μανούλα. Θα παλέψετε... Θα παλέψετε και... θα... θα τα καταφέρετε.
- Χάιδεψε με κι άλλο... Λάμπρο; Λάμπρο, τι; Κλαις; Γιατί, γιατί ψυχή μου; Αφού είπες...
- Τρόμαξα. Συγνώμη... συγνώμη, φοβήθηκα τόσο...
- Μη, σε παρακαλώ... Θα γίνω καλά. Το είπες. Θα γίνω καλά τώρα αμέσως. Θ' ανοίξω τα μάτια μου για να ηρεμήσεις. Να δεις ότι είμαστε εντάξει. Σώπα, αγάπη μου...
- Είστε όλος μου ο κόσμος, Λενιώ! Αν μου πάθετε....
- Δεν αντέχω να σ' ακούω έτσι...
- Συγνώμη, δεν πρέπει να κάνω έτσι τώρα...
- Προσπαθώ... αλλά είναι δύσκολο... Γιατί είναι τόσο δύσκολο;
- Ξεκουραστείτε και μετά θα δω τα ματάκια σου πάλι...
- Δεν ξεκολλάνε τα βλέφαρα μου... Θέλω να δεις ότι θα τα καταφέρω, αλλά δεν μπορώ...
- Εγώ θα περιμένω όσο χρειαστεί... Κοιμήσου, είσαι αδύναμη ακόμα...
- Τα μάγουλα σου είναι ακόμα μουσκεμένα... Με κάθε φιλί σου δυναμώνω...
- Θα είμαι.... .... σ' αφήσω ούτε....
- Λάμπρο... μου...
- .... Δεν ... καθόλου... ανησυχείς εσύ.
- Λα... Λάμπρο... Μη μας αφήσεις... Προ... πρόσεχε μας...
YOU ARE READING
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ
Fanfiction"Το μεγαλύτερο δωμάτιο ... ετοιμάζεται μέρα με τη μέρα να υποδεχτεί το νέο του ένοικο. Έχει μετατραπεί στο δικό τους "μικρόκοσμο", όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν. Απ' άκρη σ' άκρη αραδιασμένα πολύχρωμα αντικείμενα που τους ωθούν να οραματίζονται έ...