The Phoenix Girl (ONGOING)

CHAPTER 15

(Unedited)

CHAPTER 15 : The Announcement

KRISTALLIA

MABILIS akong nag-iwas ng tingin saka tinignan ang hari't reyna. Napakagat din ako sa ibabang labi dahil sa nararamdamang kaba. Hindi talaga ako makapaniwala na 'yong lalaking nabangga ko kaninang umaga ay isa pa lang prinsepe. Shock. I feel nervous, scared, and embarrassed now. Suddenly many 'what ifs' entered my mind, many questions I suddenly thought of. I can't believe this. It's like I was rude to him this morning.

Nakangiti ang reyna habang nakatingin sa aming lahat, 'yong hari naman ay hindi, seryoso lang ang kaniyang mukha. Ang koronang nakapatong sa kanilang ulo ay hindi malaki. Parang 'yong koronang nakapatong doon ay hindi talaga ang main crown nila.

"Good afternoon students. Thank you for coming here to hear the important announcement that we should say and also thank you for coming here because of us," the queen said calmy as she smiled at us. Umalis ang headmistress at umupo sa upuan.

Napansin kong marami na pa lang nakaupo sa upuan na nasa stage. Ang reyna na lamang ang nakatayo sa unahan, 'yong dalawang prinsepe ay nakaupo na rin sa upuan saka ang hari.

"Four times a month if we visited here, to see if the school was going well. But because you are kind, well-disciplined, I can say that your life here is going well. To the new students here at Zilard, we are grateful because your life here has gone well," paliwanag ng reyna sa unahan.

Tahimik lang kami habang pinapakinggan namin ang reyna sa unahan. Her voice is beautiful. Hindi mo masasabing may edad na siya dahil sa hitsura niya, maganda pa rin siya kahit saang anggulo mo siya tignan. Maiisip mo rin na wala pa siyang anak dahil doon. Kung sakaling naka-uniform ang reyna na pang pasok sa paaralan, iisipin mong parang estudyante rin ang reyna rito.

Lumingon naman ako sa hari. Ang hari ay walang emosyon na nakatingin sa 'min habang pinapakinggan niya ang sinasabi ng reyna sa unahan— asawa niya. May hitsura ang hari, para rin siyang isang binata kung iyong titignan, mahahalata mo ring malakas siya dahil sa tindig niya at kung paano siya tumingin. Nakakatakot din ang presensiya ng hari.

I looked at a prince, he was smiling now as he looked at us. All I can say is, he's the cheerful, lively, talkative type, and so on. But you can also tell that he is strong because you feel it when he looks at you. Kahawig niya ng kaunti ang reyna, pero ang iba, sa hari niya na nakuha. Dalawa rin ang ugali niya, base sa pag-oobserba ko sa kaniya. Ano kayang pangalan ng prinsepeng ito?

I looked at the prince I had collided with earlier. He frowned as he looked around. He was probably the eldest of them? This man looked very much like his father— the king. Nakuha niya rin siguro ang ugali niya sa hari? Masasabi mo ring malakas siya.

I quickly averted my gaze when it suddenly looked in my direction. Hay. Muntik na 'yon! Huminga ako ng malalim saka bumuntonghininga. Tumingin ulit ako sa reyna na kasalukuyang nagsasalita pa rin sa unahan. Hindi ko tuloy narinig ang iba niyang sinabi dahil naging busy ako sa pagtingin-tingin sa hari at prinsepe.

"Ayan na!" rinig kong bulong ni Saina habang nakatingin sa unahan. Hindi na ako nag-abalang tanungin kung ano ang ibig niyang sabihin. Nang matapos magsalita ang reyna sa unahan ay napansin kung inabot niya na ang microphone kay Ms. Haila. Magalang naman na tinanggap 'yon ni Ms. Haila saka siya ngumiti. Pumunta siya sa unahan.

"Good afternoon," panimula niya saka inayos ang suot niyang salamin sa mata. "We know you all excited to know what is the important event will happen in the month of October," dagdag niya. She bite her lower lip.